Baza eksploatacyjna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Baza eksploatacyjna – miejsce wyposażone w odpowiedni sprzęt techniczny i urządzenia techniczne umożliwiające prowadzenie działalności transportowej, w skład której wchodzi co najmniej jeden z następujących elementów: miejsce postojowe, miejsce załadunku, rozładunku lub łączenia ładunków, miejsce konserwacji lub naprawy pojazdów[1].

Dysponowanie bazą eksploatacyjną jest wymogiem dla uzyskania zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego umożliwiającego prowadzenie działalności transportowej[1][2].

Kwestia ta uregulowana została w Unii Europejskiej w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 z dnia 21 października 2009 r. ustanawiającego wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego i uchylającego dyrektywę Rady 96/26/WE[3][4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Dz.U. z 2024 r. poz. 728.
  2. Zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego.
  3. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 z dnia 21 października 2009 r. ustanawiające wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego i uchylające dyrektywę Rady 96/26/WE (CELEX: 32009R1071).
  4. Interpelacja nr 6567 w sprawie wykonywania usług transportu drogowego.