Be-103
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
łódź latająca |
| Konstrukcja |
metalowa |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu |
15 lipca 1997 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
2 x Silnik tłokowy Continental IO-360-ES4 |
| Moc |
157 kW każdy |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
12,72 m |
| Długość |
10,65 m |
| Wysokość |
3,72 m |
| Powierzchnia nośna |
25,1 m² |
| Masa | |
| Własna |
1 730 kg |
| Startowa |
2 270 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
265 km/h |
| Pułap |
5 000 m |
| Zasięg |
845 km |
| Rozbieg |
570 m na lądzie |
| Dobieg |
200 m na lądzie |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 5 | |
| Użytkownicy | |
| Rosja | |
| Rzuty | |
| |
Be-103 (ros. Бе-103) – rosyjski samolot-amfibia zaprojektowany w biurze konstrukcyjnym Berijewa, przeznaczony do przewozu pasażerów i niewielkich ładunków na obszarach Syberii i Dalekiego Wschodu oraz północnych rejonach Rosji.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Samolot powstał jako tania w eksploatacji i produkcji, niewielka maszyna zdolna do operowania nad terenami ubogimi w infrastrukturę lotniczą. Poza Rosją oferowany jest również na rynkach zagranicznych, gdzie może pełnić rolę maszyny patrolowej i pasażerskich na obszarach bogatych w jeziora i inne akweny. Po raz pierwszy Be-103 został zaprezentowany publicznie w 1996 roku. Rok później (15 lipca) na fabrycznym lotnisku Berijewa (Таганрогский авиационный научно-технический комплекс имени Г. М. Бериева) dokonano oblotu samolotu. Za sterami samolotu siedział pilot Władimir Ulianow. Samolot jest produkowany w Komsomolsku nad Amurem w wytwórni Комсомольское-на-Амуре авиационное производственное объединение имени Ю. А. Гагарина (ОАО КнААПО). Przedsięwzięcie finansowane jest wspólnie przez Berijewa i ОАО КнААПО. W 2003 roku samolot uzyskał certyfikat Federal Aviation Administration pozwalający rozpocząć sprzedaż maszyn na terenie Stanów Zjednoczonych. Poza USA Be-103 posiada certyfikaty uprawniające do latania na terytorium Brazylii, Chin i Rosji.
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Be-103 jest całkowicie metalowym dolnopłatem, napędzanym dwoma silnikami tłokowymi z trójłopatowymi śmigłami, umieszczonymi na poziomych wysięgnikach po obydwu stronach kadłuba nad centropłatem. Takie położenie zapewnia ochronę silników przed rozbryzgami wody podczas startu i lądowania. Skrzydła skośne (22°), wyposażone w sloty. Niskie zamontowanie skrzydeł umożliwiło rezygnacje z wyposażania płatów w klapy dzięki wykorzystaniu podczas startu samolotu z powierzchni wody tzw. efektu powierzchniowego. Samolot posiada chowane podwozie trójzespołowe z podparciem przednim. Usterzenie klasyczne, płytowe, statecznik poziomy znajduje się w połowie wysokości statecznika pionowego.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jefim Gordon, Oblot Be-103, "Skrzydlata Polska", nr 9 (1997), s. 55, ISSN 0137-866x.