Benzoilowanie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Benzoilowaniereakcja chemiczna typu acylowania, polegająca na wprowadzeniu do związku grupy benzoilowej C
6
H
5
C(O)
(Bz), pochodnej kwasu benzoesowego. Nie należy mylić jej z grupą benzylową C
6
H
5
CH
2
.

Reakcje[edytuj | edytuj kod]

Odczynniki stosowane do benzoilowania to zazwyczaj chlorek benzoilu lub bezwodnik benzoesowy. W ich reakcji z alkoholami i fenolami powstają estry benzoesowe (benzoesany)[1]:

C
6
H
5
C(O)Cl + ROH → C
6
H
5
CO
2
R + HCl
(C
6
H
5
CO)
2
O + ROH → C
6
H
5
CO
2
R + C
6
H
5
CO
2
H

Benzoilowanie amoniaku i amin daje amidy kwasu benzoesowego – benzamidy[1]. Użyty w acylowaniu Friedla-Craftsa podstawia związki aromatyczne do pochodnych benzofenonu, np.[2]:

C
6
H
5
C(O)Cl + C
6
H
6
→ (C
6
H
5
)
2
CO + HCl

Estry benzoesowe są stosowane jako grupy zabezpieczające w chemii organicznej[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Robert T. Morrison, Robert N. Boyd, Chemia organiczna, t. 1, Warszawa: PWN, 1985, s. 758–763, ISBN 83-01-04166-8.
  2. Robert T. Morrison, Robert N. Boyd, Chemia organiczna, t. 1, Warszawa: PWN, 1985, s. 714, 717–719, ISBN 83-01-04166-8.
  3. Theodora W. Greene, Peter G.M. Wuts, Protective groups in organic synthesis, Nowy Jork: Wiley, 1999, s. 173-176, ISBN 0-471-16019-9.