Berkmans Speed Scout
Berkmans Speed Scout – wczesny amerykański samolot myśliwski z okresu I wojny światowej zaprojektowany przez braci Maurice’a i Emile’a Berkmansów. Samolot został przetestowany przez Aviation Section, U.S. Signal Corps, ale pomimo dobrych osiągów nie wszedł do produkcji seryjnej z powodu zakończenia wojny.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Samolot powstał w 1916 jako prywatna inicjatywa braci Maurice’a i Emile’a Berkmansów i został oblatany rok później w 1917[1]. Według ówczesnej terminologii amerykańskiej, samolot określany był jako scout (dosłownie – „zwiadowczy”, „rozpoznawczy”)[2]. Zgodnie z ich nazwą, ówczesne scouty (nazwa weszła do użycia około 1914) używane były do zadań rozpoznawczych i początkowo były nieuzbrojone[2]. Po wybuchu wojny nieuzbrojone, jednomiejscowe scouty zostały wkrótce uzbrojone w nieruchome, strzelające do przodu karabiny maszynowe, dając w ten sposób początek klasycznym samolotom myśliwskim[2]. W ówczesnej terminologii amerykańskiej samoloty myśliwskie określane były jako samoloty pościgowe (pursuit), ale określenie scout w odniesieniu od jednosilnikowych, jednomiejscowych samolotów używane było jeszcze do końca wojny[2].
W 1918 maszyna była testowana przez Aviation Section, U.S. Signal Corps (sekcję lotniczą United States Army) i została oceniona bardzo wysoko[1]. Chwalono jej osiągi, szczególnie prędkość wznoszenia i zwrotność, ale była ona trudna do kołowania i lądowania[3]. W jednym z testów samolot wzbił się na wysokość 6706 metrów[3]. Z powodu zakończenia wojny nie weszła do produkcji seryjnej[1][3]. Jedyny prototyp został zakupiony przez Armię do testów wytrzymałościowych półskorupowego kadłuba[3].
Proponowano także budowę samolotu w wersji B-2 z silnikiem Liberty L-12, ale nie zrealizowano tego projektu[1][4]. Według jednego ze źródeł planowano także budowę modelu B-3, ale nie są znane szczegóły techniczne tej maszyny[4].
Opis konstrukcji[edytuj | edytuj kod]
Berkmans Speed Scout był dwupłatowym, jednosilnikowym, jednomiejscowym samolotem myśliwskim[1]. Samolot napędzany był 9-cylindrowym silnikiem rotacyjnym typu Gnome Monosoupape o mocy 100 koni mechanicznych[1]. Samolot miał konstrukcję drewnianą o okrągłym przekroju z wyjątkiem kadłuba, który miał konstrukcję półskorupową. Była ona zupełnie typowa jak na ówczesny okres[3]. Dwupłatowe skrzydła łączył jeden rząd rozpórek i naciągi krzyżowe[1]. Podobnie jak współczesny mu Curtiss S-2 Wireless Speed Scout używał podwozia typu Ackermann Spring[5]. Podwozie tego typu rozwiązywało problem z użyciem amortyzatorów w podwoziu klasycznym, w którym końce wspólnej osi kół były przymocowywane do dolnej części rozpórek (zastrzałów)[5]. W podwoziu Ackermann Spring szprychy kół miały zakrzywiony kształt i wykonane były z płaskiej stali resorowej. Poważną wadą takiego rozwiązania była jednak mała odporność na obciążenia boczne i nie było ono szeroko stosowane[5]. Samolot miał być uzbrojony w dwa nieruchowe, strzelające do przodu karabiny maszynowe kalibru 7,62 mm[1].
Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]
| Berkmans Speed Scout[1] | Berkmans Speed Scout B-2[6] | |
|---|---|---|
| Napęd i moc [KM] | Gnome Monosoupape 100 | Libery L-12 400 |
| Rozpiętość skrzydeł [m] | 7,92 | 9,14 |
| Długość [m] | 5,49 | 6,17 |
| Wysokość [m] | 2,44 | – |
| Masa własna [kg] | 372 | – |
| Masa startowa [kg] | 540 | 1084 |
| Prędkość maksymalna [km/h] | 185 | – |
| Pułap maksymalny [m] | 6706 | – |
| Prędkość wznoszenia [m/min] | 335 | – |
| Długotrwałość lotu [h] | 2,5 | – |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i E. Angellucci: American Fighter. s. 58.
- ↑ a b c d P. Bowers: Curtiss Aircraft. s. 130.
- ↑ a b c d e Berkmans Speed Scout. aviastar.org. [dostęp 2014-11-18]. (ang.).
- ↑ a b E. F. Heyn (red): United States Army and Air Force Fighters. s. 23.
- ↑ a b c P. Bowers: Curtiss Aircraft. s. 133.
- ↑ E. F. Heyn (red): United States Army and Air Force Fighters. s. 238.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Peter Bowers: Curtiss Aircraft, 1907-1947. London: Putnam & Company Ltd., 1979. ISBN 0-370-10029-8.
- E. F. Heyn, Kimbrough S Brown, R. A. Freeman, M. J. F. Bowyer, P. Berry (red): United States Army and Air Force Fighters, 1916-1961. Jefferson, N.C.: Harleyford Publications Ltd, 1962. ASIN B000K9O2VY. ISBN 0-8168-6385-7. OCLC 1560885. (ang.).
- Enzo Angellucci, Peter Bowers: American Fighter: The Definitive Guide to American Fighter Aircraft from 1917 to the Present. Haynes Publishing Group, 1979. ISBN 0-85429-635-2.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Berkmans Speed Scout (zdjęcia samolotu). flickr.com. [dostęp 2014-11-18]. (ang.).