Bernard Połoniecki
| Data i miejsce urodzenia |
24 maja 1861 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1 lutego 1943 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
księgarz, wydawca |
| Odznaczenia | |
 
| |
Bernard Połoniecki (ur. 24 maja 1861 we Lwowie, zm. 1 lutego 1943 tamże) – polski księgarz i wydawca żydowskiego pochodzenia.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z żydowskiej rodziny Pordesów, przybyłej do Lwowa z Austrii. Księgarz i wydawca, właściciel Księgarni Polskiej (róg ul. Akademickiej i Klementyny Tańskiej) z filią w Warszawie. W latach 1890–1939 właściciel dużego przedsiębiorstwa: nowoczesnej drukarni, introligatorni, składu nut i druków muzycznych oraz fortepianów. Prezes Stowarzyszenia Kupców i Przemysłowców Polskich Województw Południowo-Wschodnich we Lwowie[1]. Wydawca literatury pięknej (Biblioteki Mrówki) oraz publikacji z różnych dziedzin wiedzy a także nut, map i czasopism. Właściciel wypożyczalni książek (Czytelnia Naukowa we Lwowie), gdzie czytelnicy mieli do dyspozycji tematycznie ułożone listy zbiorów i trzy różne formy abonamentu: beletrystyczny, naukowy i mieszany. Szczególną dbałość wykazywał przy organizowaniu czytelni muzycznej. Dysponowała ona obszernym zbiorem książek, podzielonym na działy a także wieloma cennymi zbiorami nut i prasy literacko-artystycznej. Zbiór książek obejmował historię muzyki, dydaktykę muzyki, harmonię i kompozycję. Drugą jego pasją, poza księgarstwem, była uprawa róż i dalii, co w czasie II wojny światowej stało się źródłem skromnych dochodów, gdy po zajęciu Lwowa przez Armię Czerwoną (22 września 1939) upaństwowiono jego księgarnię i skonfiskowano książki. Wychowawca wielu wybitnych polskich księgarzy i wydawców. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie[2].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Złoty Krzyż Zasługi (9 listopada 1932)[1]
- Srebrny Wawrzyn Akademicki (5 listopada 1935)[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 297 „za działalność księgarską i zasługi około organizacji kupiectwa”.
- ↑ Marian Brzezicki. Lwowscy księgarze. „Biuletyn”. Nr 48, s. 44, Grudzień 1984. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ M.P. z 1935 r. nr 257, poz. 306 „za wybitną działalność wydawniczą w dziedzinie literatury polskiej”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Maria Konopka, Dzienniki Bernarda Połonieckiego jako źródło do dziejów księgarstwa Lwowa XIX i XX wieku, [w:] Kraków Lwów. Książki-czasopisma-biblioteki XIX i XX wieku. Tom VI. Część 1. Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej. Kraków 2003. ISBN 83-7271-220-4.