Bernhards Einbergs

Bernhards Einbergs

Data i miejsce urodzenia	23 stycznia 1895 Ryga
Data i miejsce śmierci	1945 Polska
Minister transportu Łotwy
Okres	od 18 marca 1934 do 30 kwietnia 1940
Przynależność polityczna	bezpartyjny
Poprzednik	Staņislavs Ivbuls
Następca	Arturs Kāposts

Bernhards Einbergs (ur. 23 stycznia 1895 w Rydze, zm. w 1945 w Polsce) – łotewski polityk, inżynier, działacz antyhitlerowskiego ruchu oporu, więzień KL Stutthof. Minister transportu Łotwy 1934-1940.

Życiorys

Jako student mechaniki na politechnice ryskiej należał do korporacji akademickiej Selonia. W 1916 został powołany do armii rosyjskiej. Uczył się w szkole wojskowej w Orenburgu. Służył w walczącym w okolicach Rygi 2 syberyjskim pułku inżynieryjnym. Opuścił wojsko rosyjskie po rewolucji lutowej. Od grudnia 1918 służył w wojsku łotewskim. Uczestniczył w wojnie tego kraju o niepodległość. Pełnił stanowiska komendanta garnizonów w Valmiera, Limbaži i Rūjiena oraz adiutanta w oddziale operacyjnym sztabu 3 Dywizji Łatgalskiej. W październiku 1920 przeszedł w stan spoczynku w stopniu porucznika. W 1923 ukończył studia na wydziale mechanicznym uniwersytetu w Rydze. Pracował jako inżynier w zarządzie kolei i urzędnik w Ministerstwie Transportu. W 1931 objął stanowisko dyrektora Departamentu Poczt i Telegrafów w tym resorcie. Od 1934 do 1940 sprawował funkcję ministra transportu. Po rezygnacji ze stanowiska został dyrektorem w spółce akcyjnej "Lenta". 1 lipca 1941 stanął na czele Łotewskiego Centrum Organizacyjnego, które bezskutecznie próbowało wyjednać zgodę Niemiec na niepodległość lub autonomię Łotwy. Następnie był członkiem podziemnej Centralnej Rady Łotewskiej. W 1944 został aresztowany przez hitlerowców i 26 września wywieziony z Rygi do KL Stutthof. Po ewakuacji więźniów obozu na zachód w 1945 doczekał w Polsce wkroczenia Armii Czerwonej. Szczegóły jego śmierci nie są znane.

Odznaczenia

• Order Pogromcy Niedźwiedzia (1921)
• Order Trzech Gwiazd II klasy (1937)
• Krzyż Uznania I klasy (1938)