Betty Katz
Betty Katz (ur. 21 sierpnia 1872 w Poznaniu, zm. 6 czerwca 1944 w Terezin) – żydowska działaczka społeczna, nauczycielka prowadząca sierociniec żydowski w Rybniku i ośrodek dla ociemniałych w Berlinie.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończyła seminarium nauczycielskie i prawdopodobnie w Lesznie poznała swojego przyszłego męża Leopolda, starszego o 8 lat nauczyciela. Pobrali się zapewne w Lesznie. W 1894 przeprowadzili się do Rybnika, ponieważ Leopold został dyrektorem sierocińca żydowskiego. Para zamieszkała na terenie sierocińca i pod jej kierownictwem stał się nowoczesnym, przyjaznym miejscem dla podopiecznych[1][2].
_Betty_Katz.jpg)
W 1896 urodził się im syn Lothar, w 1898 syn Gunther. Ten drugi zginął w czasie I wojny światowej[2].
Po zmianach terytorialnych Katzowie wyprowadzili się do Bytomia. Betty Katz dzieliła czas między wnuki a pracę zawodową. Gdy wyjechała do Berlina, została dyrektorką ośrodka dla ociemniałych. Zarządzała personelem medyczno-administracyjnym. W 1941 została zmuszona do zmiany lokalizacji ośrodka[3].
14 października 1942 została wywieziona do Terezina. Wcześniej zmuszono ją do sprzedaży domu za bezcen. Dzięki wizom amerykańskim, które uzyskała dla syna i jego rodziny, uratowała rodzinę – przeżyli Zagładę[1].
Spoczywa na cmentarzu w Terezinie.
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
Stolperstein ją upamiętniający został umieszczony przy ośrodku dla ociemniałych w Berlin-Steglitz 2 grudnia 2017[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b O żydowskiej ochronce w Rybniku i związanej z nią rodzinie Katzów cz.2 [online], Szuflada Małgosi, 25 marca 2018 [dostęp 2024-03-29] (pol.).
- ↑ a b Małgorzata Płoszaj, Młodzi i piękni. Opowieści o rybnickich Żydach, 2021.
- ↑ a b Betty Katz geb. Falk | Stolpersteine in Berlin [online], www.stolpersteine-berlin.de [dostęp 2024-03-29].