Beylikdüzü

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Beylikdüzü
Ilustracja
Państwo

 Turcja

Zarządzający

Mehmet Murat Çalık

Powierzchnia

360 km²

Wysokość

100 m n.p.m.

Populacja (2019)
• liczba ludności
• gęstość


352 412
978,3 os./km²

Tablice rejestracyjne

34

Położenie na mapie Turcji
Mapa konturowa Turcji, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Beylikdüzü”
Ziemia40°58′00″N 28°42′40″E/40,966667 28,711111
Strona internetowa

Beylikdüzü – dystrykt w prowincji Stambuł, Turcji.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Przypuszcza się, że jako pierwsi w Beylikdüzü osiedlili się Grecy w II w. n.e. W czasach Cesarstwa Bizantyńskiego to miejsce stało się kurortem dla mieszkańców Konstantynopola. Region w późniejszych czasach Imperium Osmańskiego był nazywany „Ogrodem”. Ze względu na dużą liczbę topoli rosnących w tym regionie, po powstaniu Turcji zaczęto nazywać ten teren jako „Kavaklı”, nazwa ta była używana do 2003. Później została zmieniona na „Równiny Beyliku”.

Po trzęsieniu ziemi w Gölcük, wiele osób postanowiło przenieść się ze starszych dystryktów do nowo budowanych mieszkań w Beylikdüzü z obawy przed bezpieczeństwem starych budowli. W 2012, kiedy Metrobus (szybki transport autobusowy) zaczął funkcjonować w Beylikdüzü, do dystryktu napłynęła fala migrantów. Jego populacja z około 3000 we wczesnych latach 90 wzrosła do 352 412 w 2019[1][potrzebny przypis]. Z powodu szybkiego wzrostu, stał się centrum inwestycyji mieszkaniowych i komercyjnych[2]. Beylikdüzü ma najszybszy wzrost ceny gruntów i nieruchomości w Turcji, przez co inwestorzy bogacą się w bardzo krótkim czasie[3].

Dzielnice[edytuj | edytuj kod]

  • Adnan,
  • Kahveci,
  • Barış,
  • Büyükşehir,
  • Cumhuriyet,
  • Dereağzı,
  • Gürpınar,
  • Kavaklı,
  • Marmara,
  • Sahil,
  • Yakuplu.

Demografia[potrzebny przypis][edytuj | edytuj kod]

Rok Populacja
2009 193 972
2013 244 760
2019 352 412

Gospodarka[edytuj | edytuj kod]

Beylikdüzu wraz z dystryktem Ataköy Marina przyciągają wyższą klasę średnią ze względu na dobrą infrastrukturę i podejmowane luksusowe inwestycje[4]. Dystrykt znajduje się niedalekiej odległóści do portu lotniczego Stambuł-Atatürk[5]. W Beylikdüzu mieści się większość centrów handlowych Istambułu, stąd nazywany jest „AVM cumhuriyeti”, czyli republiką zakupów[6].

Transport[edytuj | edytuj kod]

Wybór transportu publicznego jest bardzo bogaty. Metrobüsy działają 24 godziny na dobę, dzięki czemu można dojechać na przedmieścia w każdym momencie. Dojechanie Metrobusem z Mecidiyeköy/Zincirlikuyu (przedmieścia Istambułu) z Beylikdüzü zajmuje około 60 minut.[potrzebny przypis] Oprócz Metrobusów, działają też ekspresowe autobusy publiczne. Gdyż Beylikdüzü jest wybudowant przy autostradzie E-5, można przemieszczać się przy użyciu busów publicznych jeżdżących z Bakırköy lub Yenibosna w stronę Büyükçekmece. Beylikdüzü leży 57km od portu lotniczego Stambuł-Atatürk.

Ekologia[edytuj | edytuj kod]

Dystrykt jest znany z ochrony przyrody. Beylikdüzü dorównuje europejskim miastom, jeżeli chodzi o ilość zielonej przestrzeni na mieszkańca. Wynosi ona 10m² na osobę[7]. Na praktycznie każdej ulicy i alei sadzi się drzewa w równej odległości, tworząc z dzielnic skanseny. Na ekologię wpływa też duży wybór transportu publicznego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. CHP’s candidate to use ‘universal rhetoric’ to appeal to Kurdish voters [online], Hürriyet Daily News [dostęp 2020-12-23] (ang.).
  2. ‘İstanbul’un yatırım merkezi olduk’ [online], Turcomoney – [dostęp 2020-12-23] (tur.).
  3. İstanbul’da emlağın yıldızı Beylikdüzü [online], Radikal [dostęp 2020-12-23] (tur.).
  4. Wayback Machine [online], web.archive.org, 14 grudnia 2010 [dostęp 2020-12-23] [zarchiwizowane z adresu 2010-12-14].
  5. Property in Turkey, Properties, Altinkum, Bodrum, Fethiye, Alanya, Side, vi… [online], archive.is, 20 kwietnia 2013 [dostęp 2020-12-23].
  6. Sabah Emlak – İstanbul’un yeni yüzü Beylikdüzü [online], web.archive.org, 22 października 2013 [dostęp 2020-12-23] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-22].
  7. YENİ PARKLAR İLE YEŞİL ALANLAR ARTTIRILIYOR – T.C. Beylikdüzü Belediye Başkanlığı [online], web.archive.org, 24 października 2013 [dostęp 2020-12-23] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-24].