Białko rusztowania

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Białko rusztowania (ang. scaffold protein) – białko kluczowe dla funkcjonowania określonej ścieżki sygnałowej w komórce, stanowiące miejsce tworzenia się kompleksu z wielu składników danej ścieżki.

Związanie składników ścieżki sygnałowej w kompleks umożliwia ich ścisłe oddziaływanie ze sobą i powstanie odpowiednio silnego sygnału, będącego skutkiem działania danej ścieżki[1]. Ponadto białko rusztowania poprzez wiązanie składników ścieżki sygnałowej chroni je również przed inaktywacją lub degradacją. Białka rusztowania często zawierają domeny pozbawione stałej struktury trzeciorzędowej, co umożliwia im oddziaływanie z różnymi partnerami białkowymi[2].

Dobrze zbadanym białkiem rusztowania jest białko KSR, które wiąże kinazy MAPK umożliwiając ich kaskadowe działanie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. JE. Ferrell. What do scaffold proteins really do?. „Sci STKE”. 2000 (52), s. pe1, Oct 2000. DOI: 10.1126/stke.2000.52.pe1. PMID: 11752612. 
  2. MS. Cortese, VN. Uversky, AK. Dunker. Intrinsic disorder in scaffold proteins: getting more from less.. „Prog Biophys Mol Biol”. 98 (1), s. 85-106, Sep 2008. DOI: 10.1016/j.pbiomolbio.2008.05.007. PMID: 18619997. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]