Bielnik (dopływ Szklarki)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bielnik
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Lokalizacja

Karkonosze

Potok
Długość 2,32 km
Źródło
Miejsce Śląski Grzbiet,
Wielki Szyszak
Wysokość

925 m n.p.m.

Współrzędne

50°47′48,5″N 15°33′37,7″E/50,796794 15,560486

Ujście
Recypient Szklarka
Wysokość

654,5 m n.p.m.[1]

Współrzędne

50°48′56″N 15°34′02″E/50,815556 15,567222

Położenie na mapie Piechowic
Mapa konturowa Piechowic, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie powiatu karkonoskiego
Mapa konturowa powiatu karkonoskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „ujście”

Bielnik (niem. Weisse Seifenfloss[2]) – potok, lewy dopływ Szklarki[3] o długości 2,32 km[4].

Potok płynie w Sudetach Zachodnich, w zachodniej części Karkonoszy. Jego źródła znajdują się na północnych zboczach Wielkiego Szyszaka, poniżej Śnieżnych Kotłów na wysokości 925 m n.p.m. Płynie na północ po granicie i jego zwietrzelinie. Przyjmuje kilka bezimiennych potoków oraz prawe dopływy – Białkę i Wrzączkę. Według Słownika geografii turystycznej Sudetów potok Wrzączka jest dopływem Suchej Siklawy, natomiast na mapie Wydawnictwa „Plan” (Mapa turystyczna Karkonosze polskie i czeskie) jest ona dopływem Bielnika. Uchodzi do Szklarki.

Bielnik odwadnia północne stoki Karkonoszy poniżej Wielkiego Szyszaka i Śnieżnych Kotłów. Cały obszar zlewni Bielnika porośnięty jest górnoreglowymi lasami świerkowymi. W górnym biegu Bielnik przecina czarny szlak turystyczny z Jagniątkowa do Schroniska PTTK „Pod Łabskim Szczytem”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Bielnik na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2017-06-06].
  2. ↑ Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 3 Karkonosze, red. Marek Staffa, Wydawnictwo PTTK "Kraj", Warszawa – Kraków 1993, ISBN 83-7005-168-5
  3. ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 13, ISBN 83-239-9607-5.
  4. ↑ Bielnik na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-06-06].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bielnik_(dopływ_Szklarki)&oldid=69958257”