Biskupiec (herb szlachecki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Herb Biskupiec.
Herb Biskupiec.

Biskupiec – polski herb szlachecki z nobilitacji.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Na tarczy dwudzielnej w polu prawym błękitnym srebrny krzyż z gorejącą pochodnią i kotwicą w gwiazdę ułożony, w lewym czerwonym snop złoty ukośnie w lewo.

W klejnocie nad hełmem w koronie pięć piór strusich.

Labry z prawej błękitne podbite srebrem, z lewej czerwone podbite złotem.

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Nadany 28 marca 1845 roku Antoniemu, Józefowi i Mariannie Goldtmann przez Mikołaja I jako wynagrodzenie zasług ich stryja Józefa Joachima Goldtmanna, biskupa sufragana diecezji Kujawsko-Kaliskiej, późniejszego biskupa sandomierskiego[1].

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Herb ten, jako herb własny, przysługiwał tylko jednej rodzinie herbownych:

Goldtmann (Goldtman).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897-1906, s. 23.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]