Bitwa pod Piski
| Powstanie węgierskie (1848–1849) | |||
 Anton Puchner | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce |
Piski, rejon rzeczki Sztrigy (Ópiski) | ||
| Terytorium |
obecnie Rumunia | ||
| Wynik |
Zwycięstwo Węgrów | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie świata  | |||
| 45,836111°N 23,046667°E/45,836111 23,046667 | |||
Bitwa pod Piski – starcie zbrojne, które miało miejsce w roku 1849.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Do bitwy doszło wkrótce po zakończonej porażką Węgrów bitwie pod Szászváros. Siły węgierskie liczące 5 500 ludzi pod dowództwem generała Farkasa Kemény zajęły pozycje za rzeczką Stryg. Dnia 9 lutego pozycje węgierskie zaatakowały oddziały austriackie dowodzone przez generała Antona Puchnera w sile 6 925 ludzi. W trakcie walki, Węgrzy odparli 3 ataki piechoty austriackiej na most. Wówczas z odsieczą nadciągnął 2-tysięczny oddział generała Józefa Bema. Po przekroczeniu brodu, nowe oddziały uderzyły natychmiast w centrum wojsk austriackich w okolicy wsi Piski. Austriakom udało się początkowo zepchnąć Węgrów z powrotem za most, jednak kolejny atak oddziałów Józefa Bema ostatecznie wyparł ich na drugi brzeg i zmusił do odwrotu. Straty węgierskie wyniosły 700 zabitych i rannych, Austriacy utracili 2 000 zabitych i rannych.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zygmunt Ryniewicz: Leksykon bitew świata, wyd. Almapress, Warszawa 2004.