Bizmutyl

Bizmutyl, BiO+
− dawna, nieprawidłowa nazwa^[1]^[2] hipotetycznego jednowartościowego kationu, zawierającego bizmut na III stopniu utlenienia, powstającego w wyniku hydrolizy soli bizmutu(III)^[3].

Przykładem związku uznawanego dawniej za zawierający kation bizmutylowy jest chlorek bizmutylu, Bi(O)Cl.

W związkach tego typu występuje w rzeczywistości jon Bi
6O
4(OH)6+
4^[1]. IUPAC w 1941 r. dla związku Bi(O)Cl zalecał nazwy „tlenochlorek bizmutu” lub „chlorek bizmutylu”^[4], jednak w 1960 r. uznał nazwę „bizmutyl” (podobnie jak „antymonyl”) za nieprawidłową, zalecając stosowanie nazwy „chlorek tlenek ...”, np. chlorek tlenek bizmutu^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Oxide und Sulﬁde, Säuren und Basen des Bismuts, [w:] NilsN. Wiberg NilsN., EgonE. Wiberg EgonE., Arnold FrederikA.F. Holleman Arnold FrederikA.F., Anorganische Chemie. Band 1. Grundlagen und Hauptgruppenelemente, wyd. 103, De Gruyter, 19 grudnia 2016, s. 976, DOI: 10.1515/9783110495850, ISBN 978-3-11-049585-0 (niem.).
↑ ^a ^b H.H. Bassett H.H. i inni, Nomenclature of Inorganic Chemistry, „Journal of the American Chemical Society”, 82 (21), 1960, s. 5523–5544, DOI: 10.1021/ja01506a002 [dostęp 2024-01-09] (ang.).
↑ Bizmutyl, [w:] JerzyJ. Chodkowski JerzyJ. (red.), Mały słownik chemiczny, wyd. V, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, s. 76 .
↑ W.P.W.P. Jorissen W.P.W.P. i inni, Rules for Naming Inorganic Compounds: Report of the Committee of the International Union of Chemistry for the Reform of Inorganic Chemical Nomenclature, 1940, „Journal of the American Chemical Society”, 63 (4), 1941, s. 889–897, DOI: 10.1021/ja01849a001 [dostęp 2024-01-09] (ang.).

[Holleman-1] Oxide und Sulﬁde, Säuren und Basen des Bismuts, [w:] NilsN. Wiberg NilsN., EgonE. Wiberg EgonE., Arnold FrederikA.F. Holleman Arnold FrederikA.F., Anorganische Chemie. Band 1. Grundlagen und Hauptgruppenelemente, wyd. 103, De Gruyter, 19 grudnia 2016, s. 976, DOI: 10.1515/9783110495850, ISBN 978-3-11-049585-0 (niem.).

[IUPAC1960-2] H.H. Bassett H.H. i inni, Nomenclature of Inorganic Chemistry, „Journal of the American Chemical Society”, 82 (21), 1960, s. 5523–5544, DOI: 10.1021/ja01506a002 [dostęp 2024-01-09] (ang.).

[SChem-3] Bizmutyl, [w:] JerzyJ. Chodkowski JerzyJ. (red.), Mały słownik chemiczny, wyd. V, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, s. 76 .

[IUPAC1941-4] W.P.W.P. Jorissen W.P.W.P. i inni, Rules for Naming Inorganic Compounds: Report of the Committee of the International Union of Chemistry for the Reform of Inorganic Chemical Nomenclature, 1940, „Journal of the American Chemical Society”, 63 (4), 1941, s. 889–897, DOI: 10.1021/ja01849a001 [dostęp 2024-01-09] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]