Blackburn Velos
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo |
|
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
dwupłat o konstrukcji mieszanej |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Wycofanie ze służby | |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 silnik rzędowy Napier Lion IIB lub Napier Lion V |
| Moc |
450 KM (330 kW) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
14,78 m |
| Długość |
10,82 m |
| Wysokość |
3,37 m |
| Powierzchnia nośna |
60,76 m² |
| Masa | |
| Własna |
1766 kg |
| Startowa |
2815 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
172 km/h |
| Prędkość przelotowa |
114 km/h |
| Pułap |
4300 m |
| Zasięg |
580 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 karabin maszynowy Lewis Mk III kal. 7,7 mm (ruchomy) 650 kg bomb albo 1 torpeda kal. 457 mm | |
| Użytkownicy | |
| Wielka Brytania, Grecja | |
Blackburn T.3 Velos – brytyjski wodnosamolot pływakowy z okresu międzywojennego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Po rozpoczęciu produkcji seryjnej w wytwórni Blackburn Aircraft Limited samolotu torpedowego Blackburn T.2 Dart zainteresowała się nim marynarka wojenna Grecji, która zwróciła się do wytwórni o opracowanie wodnosamolotu torpedowego.
W wytwórni, bazując na samolocie Blackburn T.2 Dart opracowano samolot, który otrzymał oznaczenie T.3 Velos, jako wodnosamolot pływakowy, przy czym istniała możliwość wymiany pływaków na podwozie kołowe. Oblot nowego samolotu odbył się w październiku 1925 roku i po niezbędnych badaniach został wprowadzony do produkcji. Zbudowano wtedy 8 samolotów tego typu dla Grecji. Ponadto na podstawie licencji rozpoczęto również produkcję tych maszyn w wytwórni samolotów w Faleron w Grecji, gdzie zbudowano 12 egzemplarzy, które otrzymały oznaczenie T.3A.
Później zbudowano jeszcze 2 samoloty w Wielkiej Brytanii z metalowymi pływakami, które zaprezentowano w państwach Ameryki Południowej z zamiarem eksportu na ten rynek, jednak nie spotkały się z zainteresowaniem. Łącznie zbudowano 22 samoloty w obu wersjach.
Służba[edytuj | edytuj kod]
Samoloty Blackburn T.3 Velos w 1926 roku zostały wprowadzone do dywizjonu obrony wybrzeża lotnictw marynarki wojennej Grecji, początkowo używano ich jako wodnosamolotów torpedowych. Maszyny służyły w lotnictwie greckim do 1936 roku. Natomiast samoloty, które pozostały w Wielkiej Brytanii, zostały użyte jedynie do pokazów.
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Samolot Blackburn T.3 Velos to jednosilnikowy dwupłat o konstrukcji mieszanej, kabina odkryta, podwozie pływakowe z możliwością zamontowania podwozia kołowego w miejsce pływaków. Napęd stanowił jeden silnik rzędowy. Uzbrojenie stanowił ruchomy karabin maszynowy obsługiwany przez obserwatora i bomby o masie 650 kg lub zamiennie jedna torpeda kal. 457 mm umieszczona pod kadłubem.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wacław Cheda, Michał Malski: Lotniska na morzach i oceanach świata. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1986, s. 8. ISBN 83-206-0646-2.