Bożena Nerlo-Pomorska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bożena Nerlo-Pomorska
Data i miejsce urodzenia

5 lutego 1948
Łódź

profesor nauk fizycznych
Specjalność: teoria jądra atomu
Alma Mater

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej

Doktorat

1974
Instytut Badań Jądrowych

Habilitacja

1982

Profesura

15 stycznia 1996

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej

Bożena Gabriela Nerlo-Pomorska (ur. 5 lutego 1948 w Łodzi[1]) – polska fizyk teoretyk, zajmująca się teorią jądra atomowego, pracownik naukowy Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1970 ukończyła studia na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej, w 1974 uwieńczone obroną pracy doktorskiej studia doktoranckie w Instytucie Badań Jądrowych[1][2]. Od 1974 pracowała na UMCS, początkowo zatrudniona na stanowisku adiunkta, od 1981 na stanowisku docenta, w 1982 uzyskała stopień doktora habilitowanego, w 1996 tytuł profesora nauk fizycznych[1][2][3].

Jej mąż Krzysztof Pomorski jest również fizykiem[2]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. Tom III. M-R, wyd. Ośrodek Przetwarzania Informacji, Warszawa 2000, s. 281-282
  2. a b c Kto jest kim w Fizyce. Polska 1993, wyd. Ośrodek Wydawnictw naukowych, Poznań 1993, s. 228-229
  3. Prof. dr hab. Bożena Gabriela Pomorska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2021-09-23].