Bogdan Olechnowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bogdan Olechnowicz
Pastor
Ilustracja
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

23 maja 1967
Olsztyn

Wyznanie

pentekostalizm

Kościół

Kościół Boży w Chrystusie

Strona internetowa

Bogdan Olechnowicz (ur. 23 maja 1967 w Olsztynie) – z wykształcenia teolog i psycholog. Pastor chrześcijańskiej wspólnoty „Górna Izba” w Gorzowie Wielkopolskim, jeden z liderów ruchu modlitewnego „Polska 24”, założyciel Fundacji „Przebaczenie i Pojednanie”, duchowy opiekun chóru TGD.

Kariera duchownego[edytuj | edytuj kod]

W roku 1993 ukończył Chrześcijańską Akademię Teologiczną w Warszawie. Studiował również w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Poznaniu na kierunku Psychologia Kliniczna. Po ukończeniu CHAT-u miał pracować we Wrocławiu w zborze na Miłej, ale starsi zboru nie poparli wniosku pastora. Nieoczekiwanie Marian Biernacki zrezygnował z pastorstwa w Gorzowie Wielkopolskim i funkcję tę zaproponowano Olechnowiczowi. Zaproponowano mu pastorstwo w Gorzowie Wielkopolskim[1].

Był jedną z pierwszych osób w Polsce, która przyjęła podstawowe tezy ruchu wstawienników, a następnie je propagował[2]. Stał się liderem tego ruchu, wspieranego przez kaznodziejkę z Meksyku, Anę Mendes[3][4]. W końcu 1998 roku powstał ruch „Wstawiennicy za Polskę” (teraz „Polska dla Jezusa”), który był częścią nieformalnej międzynarodowej grupy pastorów należącej do pentekostalnego „Ruchu Trzeciej Fali”. Olechnowicz był jednym z działaczy tego ruchu[2].

2 marca 2002 roku podjął decyzję o opuszczeniu struktur Kościoła Zielonoświątkowego i przystąpił do Kościoła Bożego w Chrystusie[5][6][7]. Jako powód podaje centralizację i episkopalizację Kościoła Zielonoświątkowego, według niego przywództwo zborów oraz wierni mają coraz mniejszy wpływ na kluczowe decyzje dotyczące ich[8].

Od roku 2002 jest pastorem Chrześcijańskiej Wspólnoty „Górna Izba” (Kościół Boży w Chrystusie) w Gorzowie Wielkopolskim[4][9]. Jest jednym z liderów ruchu „Polska dla Jezusa” (obok pastorów Nędzusiaka, Rycharskiego, Ziemby)[10][2].

Poglądy[edytuj | edytuj kod]

Uważa, że bezrefleksyjna antykatolickość, właściwa dla niektórych protestantów, wynika z kompleksów i poczucia zagrożenia[11]. W książce Wzgardzeni czy wybrani zapowiedział, że Polska odegra szczególną rolę w nadchodzącym przebudzeniu.

Jego książka Pokorni odziedziczą ziemię doczekała się trzech wydań (trzecie w 2009 roku). Przedmowę do tej książki napisała Hanna Gronkiewicz-Waltz[12].

Jego kazania cieszą się wielką popularnością, czego dowodzi np. artykuł Tomasza Terlikowskiego w kwartalniku Fronda, poświęcony kazaniu z 18 września 2010 wygłoszonego na Konferencji Krajowej Ruchu Polska dla Jezusa[13].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Pokorni odziedziczą ziemię. Wrocław: Aetos, 2002. ISBN 978-83-911339-8-9.
  • Wzgardzeni czy wybrani. Gorzów Wlkp.: Wydawnictwo W Wyłomie, 2006. ISBN 8389634-21-X.
  • Pokolenie 24. Ustroń: Chrześcijańska Fundacja Życie i Misja, 2010.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Czajko 2014 ↓, s. 315.
  2. a b c Jańczuk 2016 ↓, s. 86.
  3. Czajko 2014 ↓, s. 316.
  4. a b Kamiński 2012 ↓, s. 151.
  5. Jańczuk 2016 ↓, s. 90.
  6. Czajko 2014 ↓, s. 318.
  7. Czajko 2004 ↓, s. 23.
  8. Klimczak 2004 ↓.
  9. Strona KBwCh. [dostęp 2008-12-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-04)].
  10. Migda 2010 ↓, s. 116.
  11. Wzgardzeni czy wybrani, 2006, s. 12.
  12. Gronkiewicz-Waltz 2009 ↓, s. 8-9.
  13. Terlikowski 2011 ↓.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • E. Czajko. Zbór „Hosanna” w Gorzowie Wielkopolskim. „Chrześcijanin”. Nr 09-10 (632-633), 2004. 
  • M. Czajko: Życie, życie moje.... Wyd. 2. Szczecin: Compassion, 2014. ISBN 978-83-7978-007-5.
  • H. Gronkiewicz-Waltz: Przedmowa. W: B. Olechnowicz: Pokorni odziedziczą ziemię. Wyd. 3. Gorzów Wlk.: W Wyłomie, 2009, s. 8-9.
  • L. Jańczuk. Demonologia Kościoła Zielonoświątkowego w RP – ujęcie historyczne. „Ex Nihilo”. Z. 1, s. 75-97, 2016. UJ. 
  • M. Kamiński: Kościół Zielonoświątkowy w Polsce w latach 1988-2008 : Studium historyczno-ustrojowe. Warszawa: Wydawnictwo Arka, 2012, s. 151.
  • A. Klimczak: Zielonoświątkowcy na drodze do instytucji. Ekumenizm.pl, 21-09 2004. [dostęp 2021-05-25].
  • A. Migda: Egzorcyzm pentekostalny. Warszawa: Dobry Skarbiec, 2010, s. 116. ISBN 978-83-61131-52-6.
  • T.P. Terlikowski. Zielonotuskowcy, czyli Donald Tusk wybrany przez Boga. „Fronda”. 60, 10.09 2011. 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]