Bogodar Winid

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bogodar Winid
Data i miejsce urodzenia

25 maja 1922
Brzeziny

Data i miejsce śmierci

14 grudnia 1996
Warszawa

profesor nauk geograficznych
Specjalność: geografia, kartografia
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1963

Profesura

1971

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi
Grób geografa Bogodara Winida na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Bogodar Winid (ur. 25 maja 1922 w Brzezinach, zm. 14 grudnia 1996 w Warszawie) – polski geograf i kartograf. Syn znanego geografa Walentego Winida, konsula Polski w Chicago. Ukończył studia geograficzne na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1947 i studia konsularne w krakowskiej Akademii Handlowej w 1948. W 1963 otrzymał stopień doktora, a w 1971 profesora nadzwyczajnego.

Był jednym z organizatorów Instytutu Geograficznego Uniwersytetu Warszawskiego, następnie pracował na Uniwersytecie Wrocławskim, a w latach 1964-1969 wykładał w Addis Abebie. Po powrocie do Polski ponownie pracował na Uniwersytecie Warszawskim jako dyrektor Studium Afrykanistycznego. W latach 1977-1980 był kierownikiem Katedry Kartografii. Od 1980 do 1986 był ekspertem ONZ w zakresie kartografii tematycznej w Bangladeszu, a następnie w Jemenie Południowym. Po powrocie do Polski został dyrektorem Instytutu Krajów Rozwijających się.

Wśród ponad 150 publikacji, ponad 40 dotyczyło kartografii. Opracował również kilkadziesiąt map i atlasów.

Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1954)[1].

Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A dodane, rząd 5, miejsce 9)[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. 16 lipca 1954 „za wybitne zasługi w dziedzinie nauki” M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1566
  2. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Prace i studia geograficzne, tom 26, 50-lecie pracy dydaktycznej i naukowej Katedry Kartografii Wydziału Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2000. ISBN 83-235-0177-7