Bogusław Nieznalski
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
fotograf |
| Odznaczenia | |
| |
Bogusław Nieznalski (ur. 24 maja 1948 w Sopocie, zm. 30 grudnia 2014 w Gdańsku) – polski fotograf, działacz opozycyjny w PRL.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1968 ukończył Technikum Mechaniczne w Gdańsku, zaś w latach 1968–1970 był studentem wieczorowym Wydziału Mechanicznego Politechniki Gdańskiej[1]. W latach 1970–1975 pracował Instytucie Maszyn Przepływowych PAN w Gdańsku, zaś w latach 1975–1990 na Politechnice Gdańskiej[1]. Od 1974 do 1990 był działaczem Gdańskiego Towarzystwa Fotograficznego (1977–1981 jako wiceprezes, 1981–1988 jako prezes)[1]. Wielokrotnie był zatrzymywany przez MO[1], zaś w 1982 został w trakcie demonstracji postrzelony przez ZOMO[1]. Od 1988 był członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików[1]. W latach 1991–1995 był fotoreporterem „Dziennika Bałtyckiego”, współpracował także z IPN[1]. W 1987 otrzymał tytuł artysty FIAP, w 2000 nagrodę Prezydenta Gdańska, zaś w 2008 Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[1].
Wydarzenia społeczno-polityczne, w których był także aktywnym uczestnikiem, dokumentował od 1977 (m.in. strajk w Stoczni Gdańskiej w sierpniu 1980, budowa Pomnika Poległych Stoczniowców, kryzys bydgoski i pogrzeb kardynała Wyszyńskiego w 1981, stan wojenny, strajki w 1988)[1]. Był współautorem albumów i wystaw poświęconych „Solidarności”[1]. Zdjęcia Nieznalskiego prezentowano na ponad 200 wystawach, m.in. „Drogi do wolności” (Gdańsk, 2000), „Fenomen Solidarności” (Wilson Center, Waszyngton 2011), „W przededniu wielkiej zmiany” (Gdańsk 2013)[1][2]. Fotografie Bogusława Nieznalskiego znajdują się m.in. w zbiorach Centre Georges Pompidou, Biblioteki Watykańskiej, Europejskiego Centrum Solidarności[2].
Został pochowany na gdańskim cmentarzu Łostowickim[3].