Bokówka (pomieszczenie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Bokówka – boczna izdebka wydzielona przepierzeniem z większej izby. W polskim dworze szlacheckim przeznaczona dla dzieci i służby. Forma upowszechniła się w XVIII w. w budownictwie dworów wiejskich[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Sztuka świata. Słownik terminów A-K tom 17. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 84. ISBN 978-83-213-4726-4.