Boks na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1952 – waga ciężka mężczyzn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1952
Boks
Waga ciężka mężczyzn
Złoty medal

Stany Zjednoczone Ed Sanders

Srebrny medal

Szwecja Ingemar Johansson

Brązowy medal

Andries Nieman
Finlandia Ilkka Koski

Boks na
Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1952
waga musza mężczyźni
waga kogucia mężczyźni
waga piórkowa mężczyźni
waga lekka mężczyźni
waga lekkopółśrednia mężczyźni
waga półśrednia mężczyźni
waga lekkośrednia mężczyźni
waga średnia mężczyźni
waga półciężka mężczyźni
waga ciężka mężczyźni

Turniej bokserski w wadze ciężkiej (powyżej 81 kg) rozgrywany w ramach Igrzysk Olimpijskich w 1952 w Helsinkach

Hala[edytuj | edytuj kod]

Zawody odbyły się w Messuhalli I. Oprócz pojedynków bokserskich miały tam również miejsce konkurencje gimnastyczne oraz zapaśnicze. Na płycie hali zostały wydzielone dwa ringi bokserskie, na których równolegle organizowano walki[1].

Trybuny miały 4000 miejsc. Podczas walk bokserskich, ze względu na niewykorzystanie całej powierzchni boiska, do hali weszło 5376 kibiców. Ponieważ przed finałem zdemontowano jeden z dwóch ringów, na trybunach zmieściło się 5856 widzów. Trybuny zostały podzielone na 4 klasy sektorów. Cena biletu zależała od miejsca. Na walki eliminacyjne wynosiła 1050, 600, 450 i 300 marek fińskich, wstęp na walki półfinałowe i finałowe kosztował 2100, 1050, 600 i 300[1].

Zapleczem treningowym był Käpylä Sports Park, w którym znajdowało się 6 pełnowymiarowych ringów bokserskich[1].

Tabela końcowa[edytuj | edytuj kod]

Lp. Państwo Zawodnik
1. Stany Zjednoczone Stany Zjednoczone Ed Sanders
2. Szwecja Szwecja Ingemar Johansson
3. ZPA Andries Nieman
3. Finlandia Finlandia Ilkka Koski
5. Włochy Włochy Giacomo Di Segni
5. ZSRR Algirdas Šocikas
5. Wielka Brytania Wielka Brytania Eddie Hearn
5. Jugosławia Tomislav Krizmanić
9. Kanada Kanada Jim Saunders
9. Australia Australia Carl Fitzgerald
9. Węgry László Bene
9. Egipt Egipt Ahmed El-Minabawi
9. Czechosłowacja Czechosłowacja Horymír Netuka
9. Belgia Belgia Max Marsille
9. Francja Francja Jean Lansiaux
16. Rumunia Géza Fürész
16. Polska Polska Antoni Gościański
16. Niemcy RFN Edgar Gorgas
16. Szwajcaria Szwajcaria Hans Jost
16. Irlandia Irlandia John Lyttle
16. Argentyna Argentyna José Sartor

Wyniki walk[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza runda[edytuj | edytuj kod]

Tomislav Krizmanić 3-0 Rumunia Géza Fürész
Algirdas Šocikas TKO Polska Antoni Gościański
Andries Nieman 3-0 Niemcy Edgar Gorgas
Stany Zjednoczone Ed Sanders KO Hans Jost
Francja Jean Lansiaux 3-0 Irlandia John Lyttle
Wielka Brytania Eddie Hearn 2-1 Argentyna José Sartor

Druga runda[edytuj | edytuj kod]

Włochy Giacomo Di Segni 3-0 Kanada Jim Saunders
Czechosłowacja Horymír Netuka 3-0 Australia Carl Fitzgerald
Finlandia Ilkka Koski KO László Bene
Belgia Max Marsille 3-0 Egipt Ahmed El-Minabawi
Szwecja Ingemar Johansson Urugwajczyk nie wyszedł do ringu Urugwaj Luis Amadeo Sosa
Francuz Jean Lansiaux nie przystapił do walki z powodu kontuzji.

Nowe losowanie[edytuj | edytuj kod]

Szwecja Ingemar Johansson 3-0 Czechosłowacja Horymír Netuka
Tomislav Krizmanić 3-0 Belgia Max Marsille

Trzecia runda[edytuj | edytuj kod]

Stany Zjednoczone Ed Sanders KO Włochy Giacomo Di Segni
Andries Nieman KO Algirdas Šocikas
Finlandia Ilkka Koski 3-0 Wielka Brytania Eddie Hearn
Szwecja Ingemar Johansson 3-0 Tomislav Krizmanić

Półfinały[edytuj | edytuj kod]

Stany Zjednoczone Ed Sanders TKO Andries Nieman
Szwecja Ingemar Johansson 2-1 Finlandia Ilkka Koski

Finał[edytuj | edytuj kod]

Stany Zjednoczone Ed Sanders DSQ Szwecja Ingemar Johansson

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c OR1952.pdf. [dostęp 2011-05-02]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]