Bolesław Briks

Bolesław Zachariasz Briks
Data i miejsce urodzenia	5 listopada 1901 ; Kałaharówka
Data śmierci	27 stycznia 1988
Zawód, zajęcie	nauczyciel, działacz oświatowy
	Odznaczenia
	;

Bolesław Zachariasz Briks (ur. 5 listopada 1901 w Kałaharówce, zm. 27 stycznia 1988) – działacz oświatowy, pionier edukacji zawodowej w Szczecinie.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Bolesław Zachariasz Briks urodził się 5 listopada 1901 w Kałaharówce^[1]. Był synem Józefa, rachmistrza żandarmerii^[1], później komendanta powiatowego żandarmerii^[2]. Miał siostrę Janinę (ur. 1905)^[2]. 5 czerwca 1920 zdał egzamin dojrzałości w Państwowym Gimnazjum w Sanoku^[3]^[4]. Studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej, uzyskując w roku 1924 tytuł magistra inżyniera mechanika. Następnie pracował w szkolnictwie zawodowym w Sanoku (Miejskie Prywatne Seminarium Nauczycielskie Żeńskie^[5]), Złoczowie oraz Lublinie, gdzie w latach 1931–35 był naczelnikiem wydziału III w Kuratorium. W latach 1935–39 był dyrektorem Państwowej Szkoły Budowy Maszyn w Grudziądzu.

Pierwsze lata wojny spędził w Warszawie, gdzie między innymi brał udział w tajnym nauczaniu oraz wykładał w Szkole im. Wawelberga i Rotwanda. Następnie musiał uciekać z Warszawy i osiadł we wsi Brzozowa w woj. lubelskim, gdzie kontynuował tajne nauczanie. Był aresztowany przez Gestapo i więziony na Zamku Lubelskim.

Po zakończeniu wojny wyjechał do Szczecina. Od lipca 1946 roku był naczelnikiem Wydziału Szkolnictwa Zawodowego szczecińskiego kuratorium. Równocześnie był współorganizatorem Szkoły Inżynierskiej w Szczecinie i doprowadził do rozpoczęcia w grudniu 1946 roku kursu zerowego. W roku 1949 został dyrektorem Dyrekcji Okręgowej Szkolnictwa Zawodowego. W latach 1952–53 wykładał na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Szczecińskiej (Katedra Technologii Budowy Maszyn). Poza zajęciami dydaktycznymi pełnił funkcję prodziekana w latach 1955–57.

Po przejściu na emeryturę w roku 1965, kontynuował pracę w szkolnictwie zawodowym, angażując się równocześnie w działalność społeczną w ramach NOT-u, SIMP-u oraz ZNP.

Obaj jego synowie Andrzej i Wojciech byli zasłużonymi wychowawcami młodzieży i wykładowcami wyższych uczelni w Szczecinie (w tej chwili obaj na emeryturze).

Za swoją wieloletnią i ofiarną pracę oraz działalność społeczną został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945, Odznaką 1000-lecia Państwa Polskiego, Złotą Odznaką „Gryfa Pomorskiego"”, Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz licznymi odznaczeniami stowarzyszeniowymi.

Zamieszkiwał przy ulicy Sienkiewicza w Szczecinie^[6].

Jego imieniem nazwany został jeden z parków w Szczecinie (w dzielnicy Pogodno).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok 1913/14 (zespół 7, sygn. 61). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 168.
↑ ^a ^b Państwowe Gimnazjum Wyższe w Sanoku. Katalog główny, Rok 1918/1919. s. 408, 560.
↑ XXXV. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum w Sanoku za rok szkolny 1920/1921 wraz z dodatkiem za lata: 1917, 1918, 1919 i 1920. Sanok: Fundusz Naukowy, 1921, s. 44.
↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2016-03-06].
↑ Zygmunt Zagórowski: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. R. 2. Warszawa / Lwów: 1926, s. 374.
↑ Zofia Bandurka: Wykaz imienny zaproszonych i obecnych na Zjeździe – przygotowała mgr Zofia Bandurkówna. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 118.

[KG1914-1] CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok 1913/14 (zespół 7, sygn. 61). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 168.

[KG1919-2] Państwowe Gimnazjum Wyższe w Sanoku. Katalog główny, Rok 1918/1919. s. 408, 560.

[3] XXXV. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum w Sanoku za rok szkolny 1920/1921 wraz z dodatkiem za lata: 1917, 1918, 1919 i 1920. Sanok: Fundusz Naukowy, 1921, s. 44.

[4] Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2016-03-06].

[5] Zygmunt Zagórowski: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. R. 2. Warszawa / Lwów: 1926, s. 374.

[6] Zofia Bandurka: Wykaz imienny zaproszonych i obecnych na Zjeździe – przygotowała mgr Zofia Bandurkówna. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 118.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]