Bolesław Dziedzic

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bolesław Dziedzic
Data i miejsce urodzenia

19 stycznia 1909
Szmańkowczyki

Data i miejsce śmierci

10 stycznia 1985
Londyn

Narodowość

polska

Małżeństwo

Wanda Dziedzic

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (od 1941) Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Armii Krajowej
Multimedia w Wikimedia Commons

Bolesław Romuald Dziedzic (ur. 19 stycznia 1909 w Szmańkowczykach, zm. 10 stycznia 1985 w Londynie) – polski prawnik, sędzia, oficer, polityk emigracyjny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 19 stycznia 1909 w Szmańkowczykach lub w Czortkowie[1]. Ukończył studia prawa Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie[1]. Przed II wojną światową pracował jako sędzia grodzki w Stryju[1].

W czasie II wojny światowej był członkiem ZWZ[1]. Aresztowany przez władze sowieckie, opuścił ZSRR z Armią Andersa. Walczył w szeregach II Korpusu Polskiego, w 10 Pułku Artylerii Ciężkiej w stopniu porucznika[1]. Był ranny.

Po II wojnie światowej pozostał na emigracji, był działaczem Stronnictwa Chrześcijańskiej Demokracji. W kwietniu 1976 został mianowany ministrem spraw społecznych w drugim rządzie Alfreda Urbańskiego Pełnił tę funkcję do sierpnia 1976, kiedy to powołano kolejny rząd z premierem Kazimierzem Sabbatem. W drugim rządzie Kazimierza Sabbata (1978-1979) ponownie otrzymał tekę ministra spraw społecznych, natomiast w trzecim rządzie Kazimierza Sabbata (1979-1983) był ministrem sprawiedliwości. Zasiadał w V Radzie Narodowej RP (1973-1977) i był jednym z jej wiceprzewodniczących.

Zmarł 10 stycznia 1985 roku. Został pochowany na Streatham Cemetery(inne języki) (Block R, gr. 577)[2].

Grób Bolesława Dziedzica

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Od 1948 był żonaty z Wandą (z domu Borzemska, 1912-2017), z którą miał córkę Krystynę oraz synów Marka i Stanisława[3].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i Marian Brzezicki. Lwowscy księgarze. „Biuletyn”. Nr 48, s. 43-44, Grudzień 1984. Koło Lwowian w Londynie. 
  2. ↑ Opracowanie stanu zachowania grobów rządowych w Wielkiej Brytanii [online], Fundacja "Pomoc Polakom na Wschodzie" im. Jana Olszewskiego [dostęp 2023-05-25] (pol.).
  3. ↑ Pożegnanie wiceminister Rządu RP na Uchodźstwie. londyn.msz.gov.pl, 2017-03-06. [dostęp 2019-10-31].
  4. ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 15, Nr 3 z 31 grudnia 1984. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Karolina Grodziska: Polskie groby na cmentarzach Londynu. Tom 2, wyd. PAU, Kraków 2001
  • Romuald Turkowski: Parlamentaryzm polski na uchodźstwie 1973-1991, wyd. Sejmowe, Warszawa 2002
Drugi rząd Alfreda Urbańskiego (1974–1976)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu
Drugi rząd Kazimierza Sabbata (1978–1979)
W dniu zaprzysiężenia

Trzeci rząd Kazimierza Sabbata (1979–1983)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bolesław_Dziedzic&oldid=71777910”