Bolesław Iżewski
podinspektor Policji Państwowej | |
Data i miejsce urodzenia |
30 stycznia 1890 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
1940 |
Formacja | |
Odznaczenia | |
Bolesław Iżewski (ur. 30 stycznia 1890 w Olejowej, zm. 1940 w Twerze) – podinspektor Policji Państwowej, jedna z ofiar zbrodni katyńskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Wincentego i Antoniny z Rawskich. Od 1 czerwca 1919 roku do 30 listopada 1919 roku w Wojsku Polskim. Od 1 grudnia 1919 roku w Policji Państwowej. Służbę pełnił m.in. w Tarnopolu (1924–1929), Toruniu (1929–1930) i Warszawie (1930–1936). Od 6 października 1936 roku do września 1939 roku oficer inspekcyjny Komendy Wojewódzkiej Policji w Brześciu nad Bugiem.
Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku znalazł się w niewoli radzieckiej w specjalnym obozie NKWD w Ostaszkowie. Zamordowany przez NKWD wiosną 1940 roku jako jedna z ofiar zbrodni katyńskiej. Pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Miednoje
Awans pośmiertny[edytuj | edytuj kod]
4 października 2007 roku Bolesław Iżewski został pośmiertnie awansowany na stopień inspektora Policji Państwowej[1][2][3].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Srebrny Krzyż Zasługi (13 grudnia 1928)[4]
- Brązowy Krzyż Zasługi
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Srebrny Medal za Długoletnią Służbę
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (pośmiertnie, 11 listopada 1976)[5]
- Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r. (pośmiertnie, 1 stycznia 1986)[6]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Katyń – Pamiętamy. rp.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-27)]. rp.pl, 11 listopada 2007 [dostęp 2012-03-23]
- ↑ Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 23), Warszawa 2008, s. 204–230. ISBN 978-83-917780-5-0.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. katedrapolowa.pl. s. 9. [dostęp 2012-12-12]. (pol.).
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 290, poz. 702 „za zasługi na polu bezpieczeństwa publicznego”.
- ↑ Ostatnia droga, Cecylia Grygo (red.), Białystok: SRK, 1998, s. 9, ISBN 83-909948-0-1, OCLC 751408170 .
- ↑ Zarządzenie Nr 1/86 Ministra Spraw Wojskowych z 1 stycznia 1986 r. w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r.” Dziennik Ustaw RP Nr 2 z 10 kwietnia 1986 r., s. 30.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, tom I, Warszawa 2005, s. 278. radaopwim.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-04)]. ISBN 83-89474-06-9
- Funkcjonariusze Policji Państwowej zamordowani w Kalininie
- Odznaczeni Brązowym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Srebrnym Medalem za Długoletnią Służbę (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Kampanii Wrześniowej 1939 r.
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (władze RP na uchodźstwie)
- Pochowani na Polskim Cmentarzu Wojennym w Miednoje
- Podinspektorzy Policji Państwowej
- Urodzeni w 1890
- Zmarli w 1940