Bolesław Szczuka
| Data i miejsce urodzenia |
5 czerwca 1883 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
19 października 1939 |
| Zawód, zajęcie |
drukarz, wydawca |
| Odznaczenia | |
 
| |
Bolesław Szczuka (ur. 5 czerwca 1883 w Gogolewie k. Gniewa, zm. 19 października 1939 w Łopatkach) – polski drukarz, wydawca.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się na Kociewiu, w chłopskiej rodzinie Kajetana i Antoniny z Dąbrowskich. W 1899 został uczniem w drukarni Kulerskiego w Grudziądzu, potem zatrudniony był jako zecer. W 1907 bywał w zastępstwie redaktorem odpowiedzialnym „Gazety Grudziądzkiej”. W 1910 osiedlił się w Lubawie, tam 1 sierpnia 1911 założył pierwszą polską księgarnię w mieście oraz drukarnię. Od 1 stycznia 1913 wydawał „Głos Lubawski”. Pismo początkowo wydawała Spółka Wydawnicza, a po roku istnienia od 1 kwietnia 1914 przeszło na własność B. Szczuki. W 1914 zdał egzamin mistrzowski w zawodzie drukarskim. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości swe lubawskie przedsiębiorstwo przeniósł do Wąbrzeźna, tam od 1920 wydawał „Głos Wąbrzeski”. Nakładem jego drukarni ukazał się w 1924 Zarys historii miasta Wąbrzeźno autorstwa J. Stańczewskiego[1].
Od założenia, w 1921, Korporacji Zakładów Graficznych i Wydawniczych na Województwo Pomorskie był Członkiem Zarządu, od 1934 Starszym Korporacji (Prezesem), później członkiem honorowym - założycielem Korporacji. Z okazji jubileuszu 25-lecia samodzielnej pracy zawodowej i wydawniczej Korporacja uczciła B. Szczukę dyplomem honorowym.
W 1936 kupił Drukarnię Państwową w Lublinie, która po odstąpieniu synowi Adamowi Szczuce, zmieniła nazwę na Lubelskie Zakłady Graficzne A. Szczuki[2], po wojnie, orzeczeniem nr 8 Ministra Przemysłu Lekkiego z dnia 5 sierpnia 1949, przejęte na własność Państwa[3]. W 1936 nakładem Drukarni Zakładów Graficznych Bolesława Szczuki ukazał się Kurs Podchorążych Rezerwy 4 Dywizji Piechoty, Brodnica maj - 1936.
Po wybuchu II wojny światowej został aresztowany i zamordowany przez Selbstchutz 19 października 1939 w Łopatkach k. Wąbrzeźna[4].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Medal Niepodległości (19 czerwca 1938)[5]
- Srebrny Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 7 lutego 1930[6], 17 stycznia 1939[7])
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
W Wąbrzeźnie jedna z ulic została nazwana imieniem Bolesława Szczuki.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Historia [online], Wąbrzeźno - oficjalna strona miasta [dostęp 2020-04-11] (pol.).
- ↑ Drukarnia Rządowa w Lublinie (1817–1918) - Leksykon - Teatr NN [online], teatrnn.pl [dostęp 2020-04-11] (pol.).
- ↑ Przejęcie przedsiębiorstw na własność Państwa. [online], www.prawo.pl [dostęp 2020-04-11].
- ↑ Tomasz Ceran, Im Namen des Führers
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 140, poz. 245 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 33, poz. 56 „za zasługi na polu pracy narodowo-społecznej”.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 16, poz. 29 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- T. Oracki, J. Szews, Szczuka Bolesław, [w:] Słownik biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, Suplement II, Gdańsk 2002, s. 269–270.
- G. Gzella, Drukarze-redaktorzy – udział pracowników poligrafii w tworzeniu prasy Prus Zachodnich (do 1914 roku).