Przejdź do zawartości

Borysowe Lady

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Borysowe Lady
Барысавы Ляды
Борисовы Ляды
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

głębocki

Sielsowiet

Głębokie

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Borysowe Lady”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry znajduje się punkt z opisem „Borysowe Lady”
Ziemia55°04′09″N 28°00′03″E/55,069167 28,000833

Borysowe Lady (biał. Барысавы Ляды; ros. Борисовы Ляды, Borisowy Lady) – dawny chutor na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie głębockim, w sielsowiecie Głębokie.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W dwudziestoleciu międzywojennym zaścianek leżał w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie dziśnieńskim, do 11 kwietnia 1929 w gminie Dokszyce, następnie w gminie Hołubicze[1][2].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 5 osób, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego i zadeklarowały polską przynależność narodową. Był tu 1 budynek mieszkalny[3]. W 1931 był tu jeden niezamieszkany dom[4].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Dokszycach. Podlegała pod Sąd Grodzki w Głębokiem i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Tumiłowiczach[5].

W okresie radzieckim miejscowość miała status chutoru. Została zlikwidowana w 1971 roku[6].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dz.U. z 1929 r. nr 22, poz. 224.
  2. Gmina wiejska Hołubicze. Radzima. [dostęp 2019-08-13]. (pol.).
  3. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 21.
  4. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 18.
  5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 33.
  6. Я.Н. Рапановіч: Слоўнік назваў населеных пунктаў Віцебскай вобласці. Мінск: Навука і тэхніка, 1977, s. 46.