Brent Haygarth
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
27 grudnia 1967 |
| Wzrost |
185 cm |
| Gra |
praworęczna |
| Status profesjonalny |
1988 |
| Zakończenie kariery |
2003 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
0 |
| Najwyżej w rankingu |
384 (16 lipca 1990) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
6 |
| Najwyżej w rankingu |
40 (11 października 1999) |
| Australian Open |
2R (1999) |
| Roland Garros |
2R (1994–1996, 2001) |
| Wimbledon |
QF (1994) |
| US Open |
QF (1999) |
Brent Haygarth (ur. 27 grudnia 1967 w Durbanie) – południowoafrykański tenisista.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Matka Haygartha, Renee Schuurman, wielokrotnie wygrywała wielkoszlemowe turnieje w grze podwójnej na przełomie lat 50. i 60. oraz raz triumfowała grze mieszanej w rozgrywkach wielkiego szlema. Brat Haygartha, Kirk, startował w zawodach uczelnianych dla University of Texas at Austin, natomiast siostra, Derryn, rywalizowała dla Texas A&M University.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Karierę zawodową Haygarth rozpoczął w 1988 roku, a zakończył w 2003 roku, skupiając swoje umiejętności głównie na grze podwójnej, w której zwyciężył w 6 turniejach rangi ATP World Tour oraz osiągnął 6 finałów.
W rankingu gry pojedynczej Haygarth najwyżej był na 384. miejscu (16 lipca 1990), a w klasyfikacji gry podwójnej na 40. pozycji (11 października 1999).
Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra podwójna (6–6)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 14 czerwca 1992 | Florencja | Ceglana |  Royce Deppe
|
 Marcelo Filippini Luiz Mattar
|
4:6, 7:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 1. | 3 kwietnia 1994 | Sun City | Twarda | Marius Barnard
|
Ellis Ferreira Grant Stafford
|
6:3, 7:5 |
| Zwycięzca | 2. | 6 sierpnia 1995 | Los Angeles | Twarda |  Kent Kinnear
|
Scott Davis Goran Ivanišević
|
6:4, 7:6 |
| Zwycięzca | 3. | 21 kwietnia 1996 | Bermudy | Ceglana |  Jan Apell
|
 Pat Cash Patrick Rafter
|
3:6, 6:1, 6:3 |
| Zwycięzca | 4. | 23 czerwca 1996 | Bolonia | Ceglana |  Christo Van Rensburg
|
 Karim al-Alami Gábor Köves
|
6:1, 6:4 |
| Finalista | 2. | 2 lutego 1997 | Zagrzeb | Dywanowa (hala) | Mark Keil
|
Saša Hiršzon Goran Ivanišević
|
4:6, 3:6 |
| Finalista | 3. | 15 lutego 1998 | Petersburg | Dywanowa (hala) | Marius Barnard
|
Nicklas Kulti Mikael Tillström
|
6:3, 3:6, 6:7 |
| Zwycięzca | 5. | 3 maja 1998 | Atlanta | Ceglana | Ellis Ferreira
|
Alex O’Brien Richey Reneberg
|
6:3, 0:6, 6:2 |
| Finalista | 4. | 22 maja 1999 | Sankt Pölten | Ceglana | Robbie Koenig
|
Andrew Florent Andriej Olchowski
|
7:5, 4:6, 5:7 |
| Finalista | 5. | 19 czerwca 1999 | Nottingham | Trawiasta | Marius Barnard
|
Patrick Galbraith Justin Gimelstob
|
7:5, 5:7, 3:6 |
| Zwycięzca | 6. | 10 października 1999 | Bazylea | Dywanowa (hala) |  Ałeksandar Kitinow
|
 Jiří Novák David Rikl
|
0:6, 6:4, 7:5 |
| Finalista | 6. | 16 września 2001 | Costa do Sauipe | Twarda |  Gastón Etlis
|
 Enzo Artoni Daniel Melo
|
6:3, 1:6, 6:7(5) |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-07-09] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-07-09] (ang.).