Broń wojskowa
Broń wojskowa – broń wchodząca do etatowego wyposażenia pojedynczego żołnierza, pododdziałów oraz związków taktycznych i operacyjnych regularnych sił zbrojnych[1].
Przeznaczona jest do obezwładniania siły żywej, niszczenia sprzętu, umocnień, obiektów przeciwnika. Bronią tą dezorganizowano jego systemy dowodzenia i zaopatrywania oraz wspierano ogniowo działanie wojsk własnych. Tworzy określonym systemem uzbrojenia, który jest podporządkowany koncepcjom jej użycia w starciach zbrojnych[1]. Powinna mieć określone wymagania taktyczno–techniczne, utrzymana w stałej sprawności technicznej i gotowości bojowej. Współczesna broń wojskowa jest w zasadzie bronią palną i występująca w szczątkowej fazie broń biała w postaci bagnetów, noży, szabli[1].
Broń w zależności od przeznaczenia dzielimy ją na[1]:
W zależności od stanu technicznego wyróżnia się broń[1]:
- kategorii pierwszej (nowa)
- kategorii drugiej (używana w pełni sprawna)
- kategorii trzeciej (przeznaczona do naprawy)
- kategorii piątej (niezdatna do eksploatacji i wycofana z wyposażenia)
W znaczeniu ogólniejszym jako broń wojskową współczesną można traktować całościowo[1]:
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 40. ISBN 83-86028-01-7.