Bronisław Bernaś

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bronisław Bernaś
kapitan pilot kapitan pilot
Data i miejsce urodzenia

6 sierpnia 1906
Lwów

Data i miejsce śmierci

3 września 1980
Folkestone

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego
RAF

Jednostki

6 pułk lotniczy
dywizjon 302
dywizjon 288

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania wrześniowa
bitwa o Anglię

Odznaczenia
Medal Lotniczy

Bronisław Bernaś (ur. 6 sierpnia 1906 we Lwowie, zm. 3 września 1980 w Folkestone) – kapitan pilot inżynier Wojska Polskiego, uczestnik bitwy o Anglię.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był jednym z „Orląt Lwowskich”, w listopadzie 1918 r. walczył w obronie Lwowa. Ukończył Gimnazjum Matematyczno-Przyrodnicze im. Mikołaja Kopernika, a następnie studia na Wydziale Mechaniczne-Elektrotechnicznym Politechniki Lwowskiej[1].

W 1931 r. rozpoczął naukę w Szkole Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Dęblinie. Szkołę ukończył w 1932 r. i znalazł zatrudnienie jako inżynier elektryk w dyrekcji kolei państwowych. Zachował związek z lotnictwem, latał w Aeroklubie Lwowskim, ćwiczył pilotaż w 6 pułku lotniczym. W ramach mobilizacji został 24 sierpnia 1939 r. powołany do 6 pl. Po ataku ZSRR na Polskę ewakuował się do Rumunii, skąd przedostał się do Francji. Zdecydował się na służbę w lotnictwie brytyjskim i w grudniu 1939 r. przybył do Wielkiej Brytanii. Dostał nr służbowy 76820[2]. 1 września 1940 rozpoczął szkolenie w 6 OTU w Sutton Bridge[3], dostał 23 września 1940 r. przydział bojowy do 302 dywizjonu myśliwskiego „Poznańskiego”[4]. W jego składzie brał udział w Bitwie o Anglię. 18 października 1940 r. lądował przymusowo samolotem Hawker Hurricane Mk. I (nr P2918 WX-Y) z powodu trudnych warunków atmosferycznych[5]. Był jedynym z pięciu pilotów eskadry, który przeżył przymusowe lądowanie tego dnia[6].

14 kwietnia 1941 r. został przeniesiony (na stanowisko instruktora) na odpoczynek do 57 Operational Training Unit (OTU) a następnie do 58 OTU[7]. Od 24 listopada 1941 r. latał jako pilot 288 dywizjonu RAF. 28 lipca 1942 r. odniósł ciężkie obrażenia podczas przymusowego lądowania samolotem Hawker Hurricane Mk. I (nr P5179). Po rekonwalescencji od marca 1943 r. służył w Referacie Budowy Lotnisk Inspektoratu Polskich Sił Powietrznych[8].

Po zakończeniu działań wojennych został zdemobilizowany w 1946 r. Nie zdecydował się na powrót do Polski, pozostał na terenie Wielkiej Brytanii. Dzięki swemu wykształceniu znalazł pracę jako inżynier elektryk w wytwórni lotniczej Westland. Współpracował z inż. Tadeuszem Ciastułą. Po przeszejściu na emeryturę zamieszkał w Folkestone, gdzie zmarł 3 września 1980 r.[5]

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Za swą służbę został odznaczony Medalem Lotniczym[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zieliński 2005 ↓, s. 18.
  2. Krzystek 2012 ↓, s. 90.
  3. Sojda, Śliżewski, Hodyra 2016 ↓, s. 277.
  4. Król 1990 ↓, s. 107.
  5. a b Zieliński, Matusiak, Gretzyngier 2015 ↓, s. 23.
  6. Gretzyngier, Matusiak 2007 ↓, s. 287.
  7. Płoszajski 1993 ↓, s. 49.
  8. Płoszajski 1993 ↓, s. 124.
  9. Bernaś Bronisław. Personel Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii 1940-1947. [dostęp 2021-08-07]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]