Brunon Rajca

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Brunon (Bruno) Rajca (ur. 4 sierpnia 1933 w Rokitnie, zm. 25 listopada 1990 w Krakowie) – polski dziennikarz, publicysta oraz reżyser teatralny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Publikował m.in. w Przekroju[1], Gazecie Południowej, Szpilkach, Dzienniku Polskim oraz Gazecie Krakowskiej[2]. W 1957 roku był korespondentem na Węgrzech po upadku powstania w 1956 roku[3], natomiast w 1966 roku został pierwszym kierownikiem Kroniki - serwisu informacyjnego, nadawanego przez krakowski oddział Telewizji Polskiej[4].

Wyreżyserował oraz był autorem scenariusza do filmu dokumentalnego Urlop (1971) oraz trzyczęściowego spektaklu telewizyjnego Kabaret Brunona Rajcy (1983).

W 1983 roku założył Teatr Satyry „Maszkaron” w Krakowie, gdzie pełnił funkcję dyrektora naczelnego i artystycznego oraz reżyserował aż do śmierci w 1990 roku. W uznaniu zasług, w 1987 roku otrzymał nagrodę Trybuny Ludu II stopnia za osiągnięcia w dziedzinie animacji życia kulturalnego w Krakowie.

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Niedaleko od Miechowa (1974)
  • Nie bądź kiep! (1980)
  • Kradnij i zabijaj! (1982)
  • Mam cię, diable! (1984)
  • Wiwat swoi! Notes ze szpitala psychiatrycznego (1984)
  • Nie byłaś papugą. Notes dziennikarza 1944-1984 (1987)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Brunon Rajca. przekroj.pl. [dostęp 2022-08-23]. (pol.).
  2. Brunon Rajca. e-teatr.pl. [dostęp 2022-08-23]. (pol.).
  3. Michał Wenklar: Węgierska rapsodia ’56 w polskiej prasie. przystanekhistoria.pl, 2021-10-17. [dostęp 2022-08-23]. (pol.).
  4. Leszek Mazan: W drodze na Krzemionki. dziennikpolski24.pl, 2014-09-23. [dostęp 2022-08-23]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]