Budynek Banku Oszczędnościowego w Montbrison
45°36′21″N 4°04′03″E/45,605833 4,067500 nr rej. IA42001408
| |
 Budynek Banku Oszczędnościowego w Montbrison | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
10 rue Marguerite-Fournier 42600 Montbrison |
| Typ budynku |
Kamienica |
| Architekt |
Lamaizière Marcel |
| Ukończenie budowy |
1905 |
Położenie na mapie Loary  | |
Położenie na mapie Francji  | |
Położenie na mapie regionu Owernia-Rodan-Alpy  | |
| 45°36′21″N 4°04′03″E/45,605833 4,067500
| |
| Strona internetowa | |
Budynek Banku Oszczędnościowego w Montbrison – budynek wzniesiony w 1905 roku. Od 2006 roku posiada status zabytku, w kategorii Patrimoine architectural (Mérimée)[1].
Lokalizacja[edytuj | edytuj kod]
Budynek zlokalizowany jest przy 10 rue Marguerite-Fournier w miejscowości Montbrison, w departamencie Loara, w regionie Owernia-Rodan-Alpy[1][2][3].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Rada miejska Montbrison podjęła uchwałę 9 maja 1842 r. o utworzeniu kasy oszczędnościowej. 9 lipca 1842 r. nowa uchwała ustaliła ostateczny statut, a 14 października 1842 r. Rada Stanu zatwierdziła utworzenie Kasy. Początkowo dla Kasy przeznaczono lokal w północnym skrzydle ratusza. Kasa została otwarte w lutym 1843 roku. Ponieważ pomieszczenia ratusza stały się niewystarczające, zarząd Kasy Oszczędnościowej w 1896 r. przegłosował budowę budynku. Zakup domu Oudet, dawnego zajazdu położonego na rogu Quai du Vizézy i rue de l'Hôpital, został sfinalizowany w 1901 r., a publiczny konkurs ogłoszono w 1903 r. W projekcie brało udział kilku architektów, wśród nich Marcel Lamaizière we współpracy z A. Duplaixem. Pierwszą nagrodę otrzymał Léon Gaudibert, architekt paryski, pochodzący znad Loary[4]. Prace rozpoczęto w 1904 roku i zlecono jako generalnemu wykonawcy, Georgesowi. Prace konstrukcyjne ukończono w 1905 r. (data widnieje na zewnętrznym przewodzie kominowym); budynek, ukończony w 1906 r., został otwarty w 1907 r. Dekoracja rzeźbiarska jest dziełem Séguina, mozaiki w przedsionku są autorstwa lyońskiej pracowni Mora, a dekoracyjna ceramika kominka w sali rady jest dziełem Alexandre'a Bigota. Ze względów bezpieczeństwa związanych ze składem materiałów niebezpiecznych zarząd w 1910 roku kupił sąsiedni dom. Na początku 2006 roku prowadzono prace w budynku Caisse d'Epargne; dotyczyły one przekształcenia pomieszczenia kas[5][6][7].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Budynek Caisse d'Epargne, zaprojektowany na planie litery L, położony jest wzdłuż Quai de l'Hôpital i rue Marguerite-Fournier. Centralna część budynku, wbudowana w ścięty narożnik litery L, zapewnia połączenie dwóch asymetrycznych skrzydeł. Na tym wycięciu umieszczona jest główna fasada. Podstawy i stopnie schodów wykonano z wapienia z Villebois, ściany z białego wapienia z Saint-Paul-Trois-Châteaux, szczyty i rzeźbione lukarny z białego wapienia z Echaillon. Ściany wypełnione są cegłą piaskowo-wapienną w odcieniach bieli lub szarości. Dachy dwuspadowe i dachy czterospadowe na korpusie środkowym i wielobocznymi na korpusach bocznych pokryte są łupkiem; okapy przecinają lukarny dwuspadowe. Różnorodność materiałów, rzeźbiony wystrój, segmentowe łukowe przęsła i odsłonięte lukarny szczytowe to elementy, przypominają prywatną rezydencję w stylu renesansowym. Na podniesiony parter prowadzą schody przy wejściu głównym oraz prosta klatka schodowa zlokalizowana przy tylnej elewacji z widokiem na ogród. We wnętrzu dominuje monumentalność, przedsionek wejściowy jest przedłużony o główną klatkę schodową oraz salą kas biletowych, po prawej stronie, oświetloną dużymi, szerokimi wykuszami. Do sali rady i gabinetu prezydenta na pierwszym piętrze, prowadzi główna, kręta klatka schodową z oknem w metalowej ramie, natomiast do dawnego lokalu służbowego prowadzi klatka schodowa ukryta, kręta, wykonana z drewna. W piwnicach zachowały się kamienne kręcone schody. Na parterze jest strop z ceglanymi belkami i metalową ramą; wystrój wnętrz i meble wykorzystują materiały i kształty w stylu secesyjnym[8][6][9].
Na korpusie wejściowym widnieje wygrawerowany napis: CAISSE D'EPARGNE; herb miasta wyryty nad oknami frontonowymi; napis namalowany na fryzie przedsionka: CAISSE D'EPARGNE/FONDEE EN 1842/FEURS 1845/CHAZELLES SUR LYON 1861/SURY LE COMTAL 1904[8].
Poręcz balustrady głównej klatki schodowej rzeźbiona jest w liście ostrokrzewu. Na mosiężnych gałkach drzwi i okien znajduje się dekoracja w postaci szyszek sosnowych. Hortensje i dekoracje roślinne zdobią mozaiki na podłogach: przedsionku, sali biletowej oraz na piętrze. Irys jest przedstawiony w sztukaterii sufitu gabinetu prezydenta i volubilis na suficie sali rady. Wreszcie hortensja włączona jest w dekorację rzeźbiarską elewacji, w dekorację malowanego fryzu u szczytu ścian przedsionka i sali kas biletowych. Ściany sali konferencyjnej i gabinetu prezydenta pokryte są boazeriami z wytłaczanej skóry inspirowanej roślinami[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b https://www.pop.culture.gouv.fr/notice/merimee/IA42001408?base=%5B%22Patrimoine%20architectural%20%28M%C3%A9rim%C3%A9e%29%22%5D&mainSearch=%22montbrison%22&ou=%5B%22Montbrison%22%5D&last_view=%22list%22&idQuery=%222c6c726-de1b-3ea8-3fa5-78f1d6de21f%22
- ↑ 45°36'20.9"N 4°04'02.9"E · Rue Marguerite Fournier, 42600 Montbrison, Francja [online], 45°36'20.9"N 4°04'02.9"E · Rue Marguerite Fournier, 42600 Montbrison, Francja [dostęp 2024-03-17] (pol.).
- ↑ Caisse d’Epargne : Agence MONTBRISON CENTRE VILLE [online], www.agences.caisse-epargne.fr [dostęp 2024-03-17].
- ↑ Caisse d'Epargne de Montbrison (Montbrison) [online], Structurae [dostęp 2024-03-17] (fr.).
- ↑ Archives numériques de Montbrison [online], www.archives.ville-montbrison.fr [dostęp 2024-03-17] (fr.).
- ↑ a b Montbrison - Patrimoine. La Caisse d'épargne, banque et monument historique [online], www.leprogres.fr [dostęp 2024-03-17] (fr.).
- ↑ Forez - histoire [online], forezhistoire.free.fr [dostęp 2024-03-17].
- ↑ a b c Caisse d'épargne - Inventaire Général du Patrimoine Culturel [online], auvergnerhonealpes.fr [dostęp 2024-04-22] (fr.).
- ↑ Forez - histoire [online], forezhistoire.free.fr [dostęp 2024-03-17].