Bujny Szlacheckie (gmina)
gmina wiejska | |||
1919–1954[1] | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo |
1919–39: łódzkie (II RP) | ||
Powiat | |||
Siedziba | |||
Szczegółowy podział administracyjny (1952) | |||
|
Bujny Szlacheckie (pocz. Bujny) – dawna gmina wiejska istniejąca do 1954 roku w woj. łódzkim. Siedzibą władz gminy były Bujny Szlacheckie[2].
Gmina Bujny powstała za Królestwa Polskiego w 1868 roku, w powiecie piotrkowskim w guberni piotrkowskiej z obszaru zniesionych gmin Łobudzice i Kociszew[3].
W okresie międzywojennym gmina Bujny Szlacheckie należała do powiatu piotrkowskiego w woj. łódzkim. Po wojnie gmina zachowała przynależność administracyjną. Według stanu z dnia 1 lipca 1952 roku gmina składała się z 22 gromad: Bocianicha, Bujny Szlacheckie, Dąbrowa, Grabostów, Grębociny, Karczmy, Kociszew, Kociszew kol., Łobudzice, Łobudzice kol., Ostoja, Pawłowa, Podwody, Podwody kol., Pukawica, Rożniatowice, Sromutka, Sromutka kol., Strzyżewice, Wola Kruszyńska, Zabłoty i Zagłówki[4].
Jednostka została zniesiona 29 września 1954 roku wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[5]. Po reaktywowaniu gmin z dniem 1 stycznia 1973 roku gminy Bujny Szlacheckie nie przywrócono, a z jej dawnego obszaru powstała większa część nowej gminy Zelów[6] (gmina Zelów sprzed 1954 roku należała do powiatu łaskiego i składała się tylko z 4 gromad).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Od 1919 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. łódzkiego; w czasie II wojny światowej przejściowo poza administracją polską.
- ↑ Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
- ↑ Postanowienie z 17 (29) września 1866, ogłoszone 5 (17) stycznia 1867 (Dziennik Praw, rok 1866, tom 66, nr 219, str. 279)
- ↑ Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa
- ↑ Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
- ↑ Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312