Bunkier Falkenhagen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wejście główne

Bunker Falkenhagen (niem. Bunker Falkenhagen) – bunkier pod Falkenhagen (Mark), w zarządzie Seelow-Land, powiat Märkisch-Oderland, land Brandenburgia.

Historia miejsca[edytuj | edytuj kod]

Wybudowany przez Wehrmacht (przy współpracy z Deutsche Sprengchemie GmbH, DSC) w latach 1939–1943 w celu podziemnej produkcji bojowych środków trujących (BST), tj.: trójfluorku chloru (ClF3) oraz sarinu (C4H10FO2P).

Lokalizację wybrano celowo ze względu na niewielkie zaludnienie i bliskość ważnych poligonów oraz Berlina, stolicy Rzeszy. Budowę rozpoczęto od wyburzenia zamku w pobliskiej miejscowości, z którego wież możliwa była obserwacja placu budowy. Pracowało tu 2 tys. robotników. W 1943 stał tu czteropiętrowy bunkier przystosowany do produkcji gazów bojowych z rozległym systemem wentylacyjnym o wielkości 16,4 tys. m kw. Znajdowało się tam prawie 400 pomieszczeń. Na powierzchni powstało kilkanaście budynków, a koszt budowy całego kompleksu wyniósł ponad 100 milionów marek[1].

Od 1958 do 1964 trwała przebudowa dawnego bunkra Wehrmachtu przez Grupę Wojsk Radzieckich w Niemczech (GSSD) na potrzeby ochrony centrali dowódczej Układu Warszawskiego przed bronią ABC.

Wieża bunkra[edytuj | edytuj kod]

Inne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Heini Hofmann: Geheimobjekt „Seewerk“: Vom Geheimobjekt des Dritten Reiches zum wichtigsten Geheimobjekt des Warschauer Vertrages, Heinrich-Jung-Verlagsges., 2., erweiterte Auflage, 2008, ISBN 978-3-930588-79-4
  • Thomas Kemnitz, Führungskomplex Falkenhagen, Peter Rentsch, wyd. 1. Aufl, Berlin: edition vimudeap, 2005, ISBN 978-3-000155-34-5, OCLC 61386592.
  • Operativplan der Sowjetischen Besatzungstruppen in Deutschland, 1946, In: Militärhistorisches Journal
  • Joachim Kampe: Bunkeranlagen des Kalten Krieges, Videodokumentation zu den Bunkern in Falkenhagen, Harnekop, Kolkwitz, Strausberg, Wollenberg und Wünsdorf

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]