CD1a

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Struktura cząsteczki CD1a

CD1a (ang. cluster of differentiation 1a) – ludzkie białko, należące do rodziny glikoprotein, obecnych na powierzchni niektórych komórek. Bierze udział w procesie prezentacji antygenów, ale w odróżnieniu od białek głównego układu zgodności tkankowej (MHC), które prezentują antygeny białkowe, CD1a bierze udział w prezentacji antygenów lipidowych, glikolipidowych i lipoproteinowych pochodzenia bakteryjnego (np. M. leprae, M. tuberculosis) lub własnego limfocytom T[1][2]..

Innymi nazwami CD1a są synonimy: R4, T6 oraz HTA1[1][3][2].

Struktura[edytuj | edytuj kod]

U człowieka białko CD1a jest kodowane przez gen CD1A, znajdujący się na chromosomie 1 (położenie 1q22-1q23)[3]. Podobnie do pokrewnych antygenów różnicowania komórkowego CD1b i CD1c, CD1a ma zdolność do tworzenia heterodimerów z beta-2 mikroglobuliny i kompleksów o strukturze przypominającej białka głównego układu zgodności tkankowej[4]. CD1a ma również zdolność do tworzenia kompleksów błonowych z cząsteczkami MHC klasy I[5].

Ekspresja[edytuj | edytuj kod]

CD1a jest białkiem występującym na powierzchni błony komórkowej komórek układu odpornościowego: tymocytach, komórkach dendrytycznych, limfocytach należących do subpopulacji B[1][2]. Ekspresja CD1a jest szczególnie charakterystyczna dla komórek Langerhansa i służy do ich identyfikacji metodami immunohistochemicznymi.

Funkcja biologiczna[edytuj | edytuj kod]

CD1a po zsyntetyzowaniu trafia do wczesnych endosomów[6], w których znajdują się substancje pochłonięte przez komórkę, m.in. produkty bakteryjne pobrane ze środowiska otaczającego komórkę. W endosomach CD1a łączy się z produktami o charakterze lipidów lub lipoprotein, po czym trafia na powierzchnię komórki[7]. Także cząsteczki CD1a już znajdujące się na powierzchni komórki mogą podlegać endocytozie zależnej od klatryny i łączyć się z antygenami obecnymi w nowo powstałym endosomie[8]. CD1a ma również zdolność do wiązania glikosfingolipidów występujących w surowicy, co umożliwia stabilizację CD1a, jednak antygeny te są łatwo zastępowane przez inne ligandy, np. bakteryjne[9]. Głowna rola CD1a polega na prezentacji antygenów lipidowych limfocytom T, dzięki czemu mogą one rozpoznawać szerszy panel substancji produkowanych przez patogeny[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Jakub Gołąb: Wykaz cząsteczek CD. W: Jakub Gołąb, Marek Jakóbisiak, Witold Lasek, Tomasz Stokłosa: Immunologia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. XXIV. ISBN 978-83-01-15154-6.
  2. a b c Anthony S. Fauci (red.): Harrison Reumatologia. Lublin: Czelej, 2008, s. 69. ISBN 978-83-60608-42-5.
  3. a b CD1A CD1a molecule [Homo sapiens (human) - Gene - NCBI]. [dostęp 2013-10-07].
  4. LH. Martin, F. Calabi, FA. Lefebvre, CA. Bilsland i inni. Structure and expression of the human thymocyte antigens CD1a, CD1b, and CD1c.. „Proc Natl Acad Sci U S A”. 84 (24), s. 9189-93, Dec 1987. PMID: 2447586. 
  5. M. Amiot, H. Dastot, L. Degos, J. Dausset i inni. HLA class I molecules are associated with CD1a heavy chains on normal human thymus cells.. „Proc Natl Acad Sci U S A”. 85 (12), s. 4451-4, Jun 1988. PMID: 2454469. 
  6. M. Sugita, EP. Grant, E. van Donselaar, VW. Hsu i inni. Separate pathways for antigen presentation by CD1 molecules.. „Immunity”. 11 (6), s. 743-52, Dec 1999. PMID: 10626896. 
  7. M. Cernadas, M. Cavallari, G. Watts, L. Mori i inni. Early recycling compartment trafficking of CD1a is essential for its intersection and presentation of lipid antigens.. „J Immunol”. 184 (3), s. 1235-41, Feb 2010. DOI: 10.4049/jimmunol.0804140. PMID: 20026739. 
  8. DC. Barral, M. Cavallari, PJ. McCormick, S. Garg i inni. CD1a and MHC class I follow a similar endocytic recycling pathway.. „Traffic”. 9 (9), s. 1446-57, Sep 2008. DOI: 10.1111/j.1600-0854.2008.00781.x. PMID: 18564371. 
  9. V. Manolova, M. Kistowska, S. Paoletti, GM. Baltariu i inni. Functional CD1a is stabilized by exogenous lipids.. „Eur J Immunol”. 36 (5), s. 1083-92, May 2006. DOI: 10.1002/eji.200535544. PMID: 16598820. 
  10. RE. Hunger, PA. Sieling, MT. Ochoa, M. Sugaya i inni. Langerhans cells utilize CD1a and langerin to efficiently present nonpeptide antigens to T cells.. „J Clin Invest”. 113 (5), s. 701-8, Mar 2004. DOI: 10.1172/JCI19655. PMID: 14991068.