CD23

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

CD23, inaczej FcεRII lub Fc epsilon RIIreceptor o niskim powinowactwie dla immunoglobuliny E (IgE), przeciwciała odgrywającego istotną rolę w reakcjach alergicznych i odporności na inwazje pasożytnicze[1].

FcεRII odgrywa istotną rolę w regulacji poziomu przeciwciał IgE. Białko receptorowe CD23 należy do lektyn. Znajduje się na powierzchni dojrzałych limfocytów B, limfocytów T, monocytach, aktywowanych makrofagach, eozynofilach, komórkach dendrytycznych i płytkach krwi[1].

Występują dwie formy receptora CD23: CD23a (FcεRIIa) i CD23b (FcεRIIb). CD23a występuje stale na powierzchni limfocytów B, natomiast CD23b wymaga działania Il-4 do ekspresji na powierzchni monocytów, makrofagów, komórek Langerhansa, płytek krwi i eozynofili[1].

Funkcją receptora FcεRII jest regulacja reakcji immunologicznej zależnej od IgE i aktywacja limfocytów B[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d J. Gołąb, M. Jakóbisiak, M. Lasek: Immunologia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 144. ISBN 978-83-01-17108-7.