Camargo Guarnieri

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Camargo Guarnieri
Ilustracja
Imię i nazwisko

Mozart Camargo Guarnieri

Data i miejsce urodzenia

1 lutego 1907
Tietê

Pochodzenie

brazylijskie

Data i miejsce śmierci

13 stycznia 1993
São Paulo

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, dyrygent

Multimedia w Wikimedia Commons

Mozart Camargo Guarnieri[1][2][3][4] (ur. 1 lutego 1907 w Tietê[1][2][3][4], zm. 13 stycznia 1993 w São Paulo[2][3][4]) – brazylijski kompozytor i dyrygent.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jego ojciec był imigrantem z Włoch, matka natomiast Brazylijką[2]. Uzdolnienia muzyczne przejawiał już jako dziecko i z tego powodu otrzymał drugie imię na cześć W.A Mozarta, choć w dorosłym życiu nie używał go[1]. Podstawy edukacji muzycznej otrzymał w domu, od 1922 roku uczył się w São Paulo u Lamberto Baldiego i Mário de Andrade[2]. Od 1927 roku prowadził klasę fortepianu w konserwatorium w São Paulo, dyrygował też zespołem Coral Paulistano[1]. W 1938 roku otrzymał rządowe stypendium i wyjechał do Paryża, gdzie studiował u Charles’a Koechlina i François Ruhlmanna[1][2][3][4]. Konsultował się też z Nadią Boulanger[1][4]. Po wybuchu w 1939 roku II wojny światowej wrócił do Brazylii i skupił się na komponowaniu[1]. Był współzałożycielem (1945) i honorowym przewodniczącym Academia Brasileira de Música[1]. W 1960 roku otrzymał posadę dyrektora konserwatorium w São Paulo[1][4]. Od 1964 roku wykładał także w konserwatorium w Santos[1][4]. Wielokrotnie gościł w Stanach Zjednoczonych[2][4], gdzie wiele jego dzieł miało swoje prawykonania oraz zdobywało liczne nagrody[1].

W swojej twórczości podejmował tematykę narodową[1][4].

Wybrane kompozycje[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2][3])

Utwory orkiestrowe

  • Suite Infantil (1929)
  • Chôro curuçá (1930)
  • 5 koncertów fortepianowych (I 1931, II 1946, III 1964, IV 1968, V 1970)
  • Toada á moda paulista na orkiestrę kameralną (1935)
  • Flor do Tremembé na 15 instrumentów i perkusję (1937)
  • 2 koncerty skrzypcowe (I 1940, II 1953)
  • Encantamento (1941)
  • Abertura concertante (1942)
  • 7 symfonii (I 1944, II 1944, III 1954, IV Brasilia 1963, V 1977, VI 1981, VII 1985)
  • Prólogo e Fuga (1947)
  • Suite Brasiliana (1950)
  • Chôro na skrzypce i orkiestrę (1952)
  • Chôro na klarnet i orkiestrę (1956)
  • Chôro na fortepian i orkiestrę (1956)
  • Chôro na wiolonczelę i orkiestrę (1961)
  • Chôro na flet i orkiestrę (1974)
  • Chôro na altówkę i orkiestrę (1975)
  • Variações sobre a Tema de Nordeste na fortepian i orkiestrę (1953)
  • Suite IV Centenário (1954)
  • Suite Vila Rica (1957)
  • Concertino na fortepian i orkiestrę (1961)
  • Seresta na fortepian i orkiestrę kameralną (1965)
  • Homenagem á Villa-Lobos na orkiestrę dętą (1966)
  • Sequência, coral e ricercare na orkiestrę kameralną (1966)
  • Abertura Festiva (1971)
  • Soratí na fortepian i orkiestrę (1987)
  • Sonatina na skrzypce i orkiestrę kameralną (1988)

Utwory kameralne

  • 7 sonat skrzypcowych (I 1930, II 1933, III 1950, IV 1956, V 1959, VI 1963, VII 1978)
  • 3 kwartety smyczkowe (I 1932, II 1944, III 1962)
  • 3 sonaty wiolonczelowe (I 1939, II 1955, III 1977)
  • Kwintet na instrumenty dęte (1933)
  • Sonata altówkowa (1950)
  • Trio na fortepian, skrzypce i wiolonczelę (1989)

Utwory fortepianowe

  • 6 sonatin (I 1928, II 1934, III 1937, IV 1938, V 1962, VI 1965)
  • cykl Ponteios (5 zeszytów, 1931–1959)

Kantaty

  • Séca na głos solo, chór i orkiestrę (1957)
  • Guaná-bará na baryton, recytatora, chór i orkiestrę (1965)
  • O caso do vestido na mezzosopran i orkiestrę (1970)

Opery

  • Pedro Malazarte (1931, wyst. Rio de Janeiro 1952)
  • O Homen Só (1960, wyst. Rio de Janeiro 1962)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 501–502. ISBN 83-224-0344-5.
  2. ↑ a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1386–1387. ISBN 0-02-865527-3.
  3. ↑ a b c d e Martha Furman Schleifer, Gary Galván: Latin American Classical Composers: A Biographical Dictionary. Lanham: Rowman & Littlefield, 2016, s. 271. ISBN 978-0-8108-8870-8.
  4. ↑ a b c d e f g h i The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 338–339. ISBN 0-674-37299-9.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Camargo_Guarnieri&oldid=69290203”