Camille Erlanger

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Camille Erlanger
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 maja 1863
Paryż

Pochodzenie

francuskie

Data i miejsce śmierci

24 kwietnia 1919
Paryż

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

podpis

Camille Erlanger (ur. 25 maja 1863 w Paryżu, zm. 24 kwietnia 1919 tamże[1][2][3]) – francuski kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jego rodzina pochodziła z Alzacji[3]. Ukończył studia w Konserwatorium Paryskim u Léo Delibesa (kompozycja), Georges’a Mathiasa (fortepian) i Émile’a Duranda (harmonia)[1][2]. W 1888 roku zdobył Prix de Rome za kantatę Velléda[1][2].

Skomponował m.in. poematy symfoniczne La chasse fantastique i Maître et serveteur, opery Kermaria (wyst. Paryż 1897), Le Juif polonais (wyst. Paryż 1890), Le Fils de l’étoile (wyst. Paryż 1904), Aphrodite (wyst. Paryż 1906), Bacchus triomphant (wyst. Bordeaux 1909), L’Aube rouge (wyst. Rouen 1911), La Sorcière (wyst. Paryż 1912), Le Barbier de Deauville (1917) i Forfaiture (wyst. Paryż 1921), Requiem na 2 chóry i orkiestrę[1][2]. Największe znaczenie ma twórczość operowa Erlangera, nawiązująca do wzorców niemieckich, szczególnie dorobku Carla Marii von Webera[1]. W wielu utworach, jak poemacie symfonicznym Maître et serveteur według Lwa Tołstoja, widoczne są inspiracje literaturą rosyjską[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 44. ISBN 83-224-0344-5.
  2. a b c d Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1033. ISBN 0-02-865527-3.
  3. a b The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 251. ISBN 0-674-37299-9.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]