Carlo Spampani

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Carlo Spampani
Data i miejsce urodzenia

ok. 1750
Rzym

Data i miejsce śmierci

2 marca 1785
Różanka

Narodowość

włoska

Alma mater

Akademia Świętego Łukasza

Praca
Styl

klasycyzm

Kościół Narodzenia Najświętszej Marii Panny z 1774 w Zasławiu stan z 2006

Carlo Spampani (ur. ok. 1750 w Rzymie, zm. 2 marca 1785 w Różance) – polski architekt włoskiego pochodzenia, przedstawiciel wczesnego klasycyzmu

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Z pochodzenia Włoch. Urodzony prawdopodobnie w Rzymie, najpewniej kształcił się w Akademii św. Łazarza. W 1770 za namową swojego przyjaciela Franciszka Smuglewicza przyjechał do Rzeczypospolitej. Początkowo związał się z Wilnem, gdzie pracował dla zakonu jezuitów (do kasaty zakonu) i wykładał na Akademii Wileńskiej. W kolejnych latach podejmował zlecenia poza Wilnem, pracując m.in. dla wojewody wileńskiego Karola Radziwiłła, wojewody mińskiego Józefa Radziwiłła (wzniesienie dworu i założenie parku w Radziwiłłmontach), starosty mińskiego Dominika Przeździeckiego (budowa pałacu i ukończenie kościoła w Zasławiu), starosty oszmiańskiego Tadeusza Kociełła (budowa dworu i lamusa w Bienicy), podkanclerzego lit. Joachima Litawora Chrzeptowicza (dekoracja wnętrz pałacu w Szczorsach wg projektu Józefa de Sacco), pisarza skarbowego litewskiego Justyniana Niemirowicza-Szczytta (projekt i wzniesienie pałacu oraz założenie parku w Justynianowie, dokończenie i urządzenie wnętrz pałacyków w Dobrejmyśli i Tabołkach)[1].

Spampani należał do pierwszych i najwybitniejszych architektów wczesnego klasycyzmu na terenie Wielkiego Księstwa Litewskiego. Skupiał się na architekturze rezydencjonalnej, przy czym projektował nie tylko budynki, ale także wystrój wnętrz, dekoracje i założenia parkowe. Pałace i dwory autorstwa Spampaniego ugruntowały rozpowszechnioną później na terenie Wielkiego Księstwa Litewskiego formę szlacheckiego dworu.

Zmarł niespodziewanie 2 marca 1785 w trakcie prac nad pałacem starosty wilejskiego Józefa Paca w Mytach i Różance. Spampani został pochowany w drewnianej cerkwi klasztoru Bazylianów w Ceprze pod Kleckiem. Na polecenie woj. mińskiego Józefa Radziwiłła, wykonawcy testamentu Spampaniego, wileński rzeźbiarz i wieloletni współpracownik Spampaniego – Karol Jelski, ozdobił jego grób portretowym medalionem[2].

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. W. Kieszkowski, Carlo Spampani, architekt włoski, czynny w Polsce w XVIII w., „Biuletyn Historii Sztuki i Kultury”, t. 1, 1932, nr 1, s. 24-35; nr 2, s. 63-72.
  2. Carlo Spampani [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XLI, 2002, s. 36