Caryospora constanciae

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Caryospora constanciae
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

protisty

Podkrólestwo

Biciliata

Typ

Myzozoa

Podtyp

Apicomplexa

Gromada

Coccidea

Rząd

Eucoccidiorida

Podrząd

Eimeriorina

Rodzina

Eimeriidae

Rodzaj

Caryospora

Gatunek

Caryospora constanciae

Nazwa systematyczna
Caryospora constanciae Lainson, Paiva do Nascimento i Shaw, 1991

Caryospora constanciae – gatunek pasożytniczych pierwotniaków należący do rodziny Eimeriidae z podtypu Apicomplexa, które kiedyś były klasyfikowane jako protista. Występuje jako pasożyt węży[1]. C. constanciae cechuje się tym iż oocysta zawiera 1 sporocystę[2]. Z kolei każda sporocysta zawiera 8 sporozoitów[2].

Obecność tego pasożyta stwierdzono u Micrurus spixii spixii[1] należącego do rodziny zdradnicowatych (Elapidae).

Występuje na terenie Brazylii w Ameryce Południowej[3].

Sporulowana oocysta[edytuj | edytuj kod]

Jest kształtu sferoidalnego lub jajowatego, posiada 2 bezbarwne ściany[3] o łącznej grubości 1,9 – 2,5 μm[3]. Oocysta posiada następujące rozmiary: długość 18,7 – 22,5 μm, szerokość 17,5 – 20 μm[3]. Brak mikropyli oraz wieczka biegunowego[3]. Występuje ciałko biegunowe, które u tego gatunku jest duże i zwykle przylega do wewnętrznej strony otoczki wewnętrznej[3].

Sporulowana sporocysta i sporozoity[edytuj | edytuj kod]

Sporocysty kształtu owoidalnego o długości 15 – 17,5 μm, szerokości 10,6 – 12,5 μm[3]. Występuje ciałko Stieda oraz substieda body (SBB)[3]. Brak parastieda body (PSB)[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b The Coccidian Genus Caryospora. Department of Biology, University of New Mexico, Division of Biology, Kansas State University. [dostęp 2012-06-26]. (ang.).
  2. a b Tirth R. Ghimire. Redescription of Genera of Family Eimeriidae Minchin, 1903. „International Journal of Life Sciences”. 4, s. 26-47, 2010. 
  3. a b c d e f g h i R Lainson, FP Nascimento, JJ Shaw. Some new species of Caryospora (Apicomplexa: Eimeriidae) from Brazilian snakes, and a re-description of C. jararacae Carini, 1939. „Memórias do Instituto Oswaldo Cruz”. 86 (3), s. 349-364, 1991. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]