Centralny tor perswazji

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Centralny tor perswazji – w psychologii społecznej jeden z dwóch torów perswazji wyróżnionych przez Richarda Petty`ego i Johna Cacioppo (obok peryferyjnego toru perswazji), wykorzystywany w centralnej strategii perswazji. Wykorzystuje świadomość odbiorcy, skłaniając go do rozumowego przetworzenia argumentów użytych w komunikacji, dlatego skuteczność komunikacji wykorzystującej ten tor zależy od jakości użytych argumentów oraz ich wewnętrznej spójności. Postawa tak ukształtowana ma charakter generalnie trwały, wpływa na realne zachowania odbiorcy i jest odporna na późniejszą zmianę[1]. W sensie praktycznym używanie centralnego toru perswazji w komunikacji jest przeciwieństwem używania oraz poddawania się manipulacjom, czyli zabiegom skierowanym na skłonienie odbiorcy do działania sprzecznego z tym, co zrobiłby, gdyby używał racjonalnej oceny sytuacji.

Badania wskazują, że wprowadzenie odbiorcy w dobry nastrój zmniejsza jego gotowość do przetwarzania informacji centralnym torem poznawczym, czyniąc go mniej odpornym na manipulację[2]. Dodatkowo zaobserwowano, że dla komunikacji odbywającej się torem centralnym, skuteczniejsze jest ograniczenie liczby argumentów tylko do tych najważniejszych – dodanie argumentów słabych do listy mocnych osłabia wiarygodność także tych mocnych[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dariusz Doliński, Psychologiczne mechanizmy reklamy, Gdańsk: Gdańskie Wydaw. Psychologiczne, 2003, ISBN 83-89120-66-6, OCLC 749160295 [dostęp 2020-08-21].
  2. Richard E Petty, Communication and persuasion : central and peripheral routes to attitude change., Springer, 2012, ISBN 1-4612-9378-2, OCLC 801658928 [dostęp 2020-08-21].
  3. James Friedrich i inni, Argument Integration and Attitude Change: Suppression Effects in the Integration of One-Sided Arguments that Vary in Persuasiveness, „Personality and Social Psychology Bulletin”, 22 (2), 1996, s. 179–191, DOI10.1177/0146167296222007, ISSN 0146-1672 [dostęp 2020-08-21].