Cerkiew św. Łukasza w Brežanach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cerkiew św. Łukasza
Chrám svätého evanjelistu Lukáša
707-272/1 z dnia 17.04.1963[1]
cerkiew filialna
Ilustracja
Elewacja boczna
Państwo

 Słowacja

Kraj

 preszowski

Miejscowość

Brežany

Wyznanie

greckokatolickie

Kościół

Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-słowackiego

Parafia

Parafia Klenov

Wezwanie

św. Łukasza

Położenie na mapie kraju preszowskiego
Mapa konturowa kraju preszowskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Brežany, cerkiew”
Położenie na mapie Słowacji
Mapa konturowa Słowacji, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Brežany, cerkiew”
Ziemia48°58′42,9″N 21°06′47,9″E/48,978583 21,113306

Cerkiew św. Łukasza w Brežanach – drewniana greckokatolicka cerkiew filialna zbudowana w 1727 w Brežanach.

Należy do parafii Klenov[2], dekanatu Preszów w archieparchii preszowskiej Kościoła katolickiego obrządku bizantyjsko-słowackiego. Od 1968 posiada status Narodowego Zabytku Kultury.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew postawiono w latach 1726–27 z fundacji bogatego sołtysa Teodora Dymitra i jego żony Marianny. Po II wojnie światowej cerkiew zamieniono na kościół rzymskokatolicki.

Architektura i wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

To budowla drewniana o nietypowej architekturze. konstrukcji zrębowej, wykonana z półokrągaków z bielonymi łączeniami, bez szalunku. Niewielkie sanktuarium, zamknięte prostokątnie i szersza, prostokątna nawa. W połowie ścian nawy daszek okapowy. Od strony zachodniej wieża słupowo-ramowa o pochyłych ścianach, z izbicowym hełmem. Prezbiterium i nawa nakryte osobnymi dachami dwuspadowymi.

Wewnątrz w nawie strop płaski belkowy, w prezbiterium bezpośrednio przybity do dachu. W nawie ikonostas, z 1733 z różną wielkością ikon namiestnych także ufundowany przez sołtysa Dymitra. Na parapecie chóru muzycznego polichromia barokowa z 1733, ze scenami Męki Pańskiej. Na południowej ścianie nawy dwustronnie malowany krzyż procesyjny z XVIII w., a na północnej ołtarzyk boczny i kilka ikon z różnych okresów. W prezbiterium barokowy ołtarz główny z ikoną Koronacji Bogurodzicy z 1782.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda, Cerkwie drewniane Karpat. Polska i Słowacja, Wydawnictwo Rewasz, Wyd. II, Pruszków 2011, ss. 238, 239 ISBN 978-83-62460-12-0