Cerkiew św. Jana Chryzostoma w Kiprowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cerkiew św. Jana Chryzostoma
Церковь Иоанна Златоуста
2910051002
cerkiew
Ilustracja
Widok ogólny cerkwi i dzwonnicy
Państwo

 Rosja

Obwód

 archangielski

Miejscowość

Kiprowo

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Eparchia

archangielska

Wezwanie

św. Jana Chryzostoma

Wspomnienie liturgiczne

13/26 listopada

Położenie na mapie obwodu archangielskiego
Mapa konturowa obwodu archangielskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Jana Chryzostoma”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Jana Chryzostoma”
Ziemia61°33′09,6″N 38°55′45,2″E/61,552667 38,929222

Cerkiew św. Jana Chryzostomaprawosławna cerkiew w Kiprowie[a], w obwodzie archangielskim. Świątynia znajduje się na terenie eparchii archangielskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Cerkiew została wzniesiona w 1655[1]. Architektura budynku jest typowa dla drewnianych świątyń Rosyjskiej Północy: wejście do obiektu prowadzi przez pomieszczenie wykorzystywane jako jadalnia, z kilkoma kwadratowymi oknami. Główna nawa cerkwi jest wzniesiona na planie kwadratu. Kryje ją dach namiotowy na sześciobocznej podstawie, zwieńczony cebulastą kopułką. Podobna konstrukcja usytuowana jest u styku jadalni i nawy. Wschodnią elewację cerkwi zdobi motyw oślego łuku[2].

We wnętrzu świątyni, na wewnętrznej stronie dachu namiotowego, znajduje się malowidło ukazujące niebiosa, z postaciami dwunastu Apostołów w narożnikach oraz z wizerunkiem Chrystusa w centralnej części[3]. Dach nawy oraz jadalni podtrzymywany jest przez drewniane filary dekorowane motywami roślinnymi[3].

W bezpośrednim sąsiedztwie cerkwi znajduje się dzwonnica, wzniesiona na planie sześciokąta i zwieńczona dachem namiotowym[4].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Dawna nazwa miejscowości: Saunino.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. I. Bartieniew, W. Fiodorow, Architiekturnyje..., s. 118.
  2. I. Bartieniew, W. Fiodorow, Architiekturnyje..., ss. 119–120.
  3. a b I. Bartieniew, W. Fiodorow, Architiekturnyje..., s. 120.
  4. I. Bartieniew, W. Fiodorow, Architiekturnyje..., s. 119.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • I. Bartieniew, W. Fiodorow, Architiekturnyje pamiatki russkogo siewiera, Iskusstwo, Moskwa–Leningrad 1968.