Cerkiew św. Mikołaja w Kilii
 Widok z północnego wschodu (2015) | |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||
| Adres |
wuł. Dunajska 4 | ||||
| Wyznanie |
prawosławne | ||||
| Kościół |
prawosławny | ||||
| Wezwanie | |||||
| |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
 45°26′19,6″N 29°15′51,1″E/45,438778 29,264194
| |||||
Cerkiew św. Mikołaja w Kilii – cerkiew prawdopodobnie z XVII wieku w Kilii.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Świątynia została wzniesiona według jednych źródeł w 1476 roku[1] na miejscu starszej cerkwi św. Jana[1] w czasie okupacji tureckiej[1], według legendy ludowej obiekt miał powstać w 1485 roku[2], natomiast wedle inskrypcji nad południowym wejściem cerkiew została założona 10 maja 1647 roku[2]. Za czasów ZSRR budynek używano jako magazyn węgla[1] oraz jako składowisko śmieci[1] lub warzyw[3]. Prace nad rewitalizacją obiektu trwały od lat 70. XX wieku[1], w 1992 roku odprawiono ponownie nabożeństwo w odnowionej świątyni[1]. W 2019 roku rozpoczęto renowację elewacji[4].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Świątynia zbudowana z kamienia wapiennego i cegły[2], na planie prostokąta, z półkolistą apsydą[2]. Nawa nakryta sklepieniem kolebkowym[2]. Według jednej z teorii, z uwagi na tureckie wymogi stawiane przed budowniczymi kościołów chrześcijańskich[1], świątynia została wybudowana w zagłębieniu (2,1 m poniżej poziomu gruntu[2]), aby nie przekraczać maksymalnej dopuszczalnej wysokości 2,5 m[1]. Dzwonnica murowana, wzniesiona według projektu architekta Semeczkina[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i St. Nicholas Church ::: St. Nicholas Center [online], www.stnicholascenter.org [dostęp 2022-04-17].
- ↑ a b c d e f g Памятники градостроительства и архитектуры Украинской ССР. 274-я страница 3-го тома [online], ua.vlasenko.net [dostęp 2022-04-17].
- ↑ Ansonika, Кілія [online], Архітектурні та природні пам'ятки України [dostęp 2022-04-17] (ang.).
- ↑ Anna Buly, Пам"ятник архітектури 14 століття, Свято-Миколаївський храм в Кілії реставрують... у борг [online], СИЛА ГРОМАД, 25 września 2019 [dostęp 2022-04-17] (ukr.).