Cerkiew św. Paraskewy w Uściu Gorlickim

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cerkiew św. Paraskewy w Uściu Gorlickim
A/773 z dnia 9.05.1995[1]
cerkiew parafialna
Ilustracja
Widok od strony prezbiterium
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Uście Gorlickie

Wyznanie

katolickie

Kościół

greckokatolicki

Parafia

św. Paraskewi w Uściu Gorlickim

Wezwanie

św. Paraskewa Serbska

Położenie na mapie gminy Uście Gorlickie
Mapa konturowa gminy Uście Gorlickie, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Uście Gorlickie, cerkiew”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Uście Gorlickie, cerkiew”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Uście Gorlickie, cerkiew”
Położenie na mapie powiatu gorlickiego
Mapa konturowa powiatu gorlickiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Uście Gorlickie, cerkiew”
Ziemia49°31′19,2″N 21°08′16,6″E/49,522000 21,137944

Cerkiew św. Paraskewy w Uściu Gorlickimcerkiew greckokatolicka w Uściu Gorlickim.

Świątynia znajduje się na małopolskim Szlaku Architektury Drewnianej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza cerkiew w Uściu Gorlickim powstała ok. 1539 jako siedziba parafii prawosławnej. W 1691 parafia ta przyjęła unię brzeską i nowa świątynia, wybudowana w 1786, była już cerkwią greckokatolicką. W 1938 w drewnianym budynku namalowano polichromię. Po Akcji „Wisła” cerkiew przejęła parafia rzymskokatolicka, jednak po 1956 okazjonalnie były w niej odprawiane również nabożeństwa w obrządku bizantyjsko-ukraińskim, organizowane przez księdza Wasyla Hrynyka. Od 1997 wyłącznym właścicielem cerkwi jest parafia greckokatolicka.

Architektura i wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew w Uściu Gorlickim reprezentuje zachodniołemkowski typ budownictwa sakralnego. Jest to budowla trójdzielna. Nad przedsionkiem wznosi się wieża w typie izbicowym, zwieńczona pseudolatarnią z krzyżem. Dach kryty jest blachą. Pseudolatarnie zlokalizowano również ponad nawą i prezbiterium. Dachy kryjące cerkiew są typu namiotowego.

We wnętrzu zachowany osiemnastowieczny ikonostas i polichromia wykonana po 1938. Ikony w rzędzie namiestnym zostały ustawione na rzeźbionych cokołach z postaciami Adama i Ewy pod wizerunkiem Matki Bożej oraz grupy proroków pod ikoną Chrystusa. Z ikonostasu, jaki znajdował się w pierwszej świątyni w Uściu Gorlickim, zachowała się ikona św. Paraskewy, obecnie znajdująca się w Muzeum Historycznym w Sanoku.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • G. i Z. Malinowscy, E. i P. Marciniszyn, Ikony i cerkwie. Tajemnice łemkowskich świątyń, Carta Blanca, Warszawa 2009, ISBN 978-83-61444-15-2