Cerkiew św. Włodzimierza w Moskwie (Basmannyj)
 7710832000[1]
| |||||||||||||||||||||||
| cerkiew parafialna | |||||||||||||||||||||||
 Widok ogólny | |||||||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miasto wydzielone | |||||||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||||||||
| Eparchia | |||||||||||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
15/28 lipca | ||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Moskwy  | |||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Rosji  | |||||||||||||||||||||||
 55°45′19,2″N 37°38′25,7″E/55,755333 37,640472
| |||||||||||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||||||||||
Cerkiew św. Włodzimierza – prawosławna cerkiew w Moskwie, w rejonie Basmannym, w dekanacie Objawienia Pańskiego eparchii moskiewskiej miejskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza cerkiew pod wezwaniem św. Włodzimierza znajdowała się na miejscu dzisiejszej świątyni w I połowie XV w.; pierwsza wzmianka o niej pochodzi z gramoty Wasyla I z 1423. Obiekt sakralny sąsiadował z pałacem książąt moskiewskich i był prywatną świątynią panującej rodziny. W okolicy tej znajdował się również książęcy sad owocowy, od którego pochodzi potoczna nazwa dzielnicy Stare Sady[2].
Kolejną świątynię na tym miejscu polecił zbudować Wasyl III, który postanowił uczcić zdobycie Smoleńska w 1514 otwarciem jedenastu nowych murowanych cerkwi w Moskwie. Projekt wszystkich obiektów wykonał Aloisio da Milano (w Rosji znany jako Alewiz Friazin). Wśród świątyń znalazła się nowa cerkiew św. Włodzimierza, wyświęcona w 1516. W II połowie XVII w. budynek został przebudowany. Cerkiew dwukrotnie uległa zniszczeniu w czasie pożarów Moskwy w 1737 i podczas wojny francusko-rosyjskiej 1812 r. Po drugim pożarze obiekt odbudował z własnych funduszy radca stanu Michaił Wolski[2].
Budowla pozostawała czynna do 1937. W wymienionym roku władze radzieckie postanowiły rozebrać cerkiew, jednak ostatecznie obiekt przekazano sąsiadującej ze świątynią Państwowej Publicznej Bibliotece Historycznej. Częściowy remont budynku miał miejsce w latach 80. XX wieku. Na dzwonnicy cerkiewnej umieszczono wówczas krzyż, chociaż obiekt nadal spełniał funkcje świeckie. Budynek został przywrócony do użytku liturgicznego w 1991[2].