Cerkiew Opieki Bogurodzicy w Ondavce
Na mapach: 
49°26′15″N 21°20′15″E/49,437500 21,337500
49°26′15″N 21°20′15″E/49,437500 21,337500| obiekt nieistniejący | |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Kraj | |||||||||
| Miejscowość | |||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Wezwanie | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie kraju preszowskiego  | |||||||||
Położenie na mapie Słowacji  | |||||||||
| 49°26′15″N 21°20′15″E/49,437500 21,337500
| |||||||||
Cerkiew Opieki Bogurodzicy w Ondavce – nieistniejąca drewniana greckokatolicka cerkiew filialna zbudowana w XVIII w. w Ondavce, spalona w 1949.
Wzniesiona w XVIII w. Gruntownie przekształcona w 1881; między innymi w miejsce kopuł namiotowych, łamanych uskokowo, wstawiono dachy kalenicowe, dwuspadowe. Była to budowla drewniana konstrukcji zrębowej, trójdzielna, ze słupowo-ramową wieżą od zachodu, obejmującą babiniec. Wieża o pochyłych ścianach, z pozorną latarnią. Wokół wieży zachata. Przed 1881 bogato dekorowana zewnątrz[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ryszard Brykowski: Łemkowska drewniana architektura cerkiewna w Polsce, na Słowacji i Rusi Zakarpackiej. Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, Wrocław 1986, s. 157. ISBN 83-04-01989-2.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda, Cerkwie drewniane Karpat. Polska i Słowacja, Oficyna Wydawnicza Rewasz, Wyd. I, Pruszków 2003, s. 319 ISBN 83-89188-08-2