Cerkiew Podwyższenia Krzyża Pańskiego w Moskwie (Chamowniki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cerkiew Podwyższenia Krzyża Pańskiego
Храм Воздвижения Креста Господня
7737905000
cerkiew parafialna
Ilustracja
Państwo

 Rosja

Miasto wydzielone

 Moskwa

Miejscowość

Moskwa

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Eparchia

moskiewska miejska

Wezwanie

Podwyższenia Krzyża Pańskiego

Wspomnienie liturgiczne

14/27 września

Położenie na mapie Moskwy
Mapa konturowa Moskwy, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Cerkiew Podwyższenia Krzyża Pańskiego”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Cerkiew Podwyższenia Krzyża Pańskiego”
Ziemia55°44′19,5″N 37°34′27,8″E/55,738750 37,574389
Strona internetowa

Cerkiew Podwyższenia Krzyża Pańskiegoprawosławna cerkiew w Moskwie, w Chamownikach. Należy do parafii w dekanacie centralnym eparchii moskiewskiej miejskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Ikonostas

Pierwsza drewniana cerkiew Podwyższenia Krzyża Pańskiego w Chamownika została wzniesiona w latach 1640–1658. W 1701 na jej miejscu stolnik Wasilij Szeriemietjew ufundował świątynię murowaną, być może z wykorzystaniem części ścian starszego budynku. Początkowo cerkiew posiadała jedną nawę, półokrągłą absydę, przedsionek oraz dwa ołtarze – patronalny oraz Ikony Matki Bożej „Wszystkich Strapionych Radość”. W 1708 część ta została rozbudowana i świątynia stała się kompleksem dwóch złączonych cerkwi, z których każda posiadała oddzielną cebulastą kopułę[1].

W latach 1761–1762 kompleks świątynny został niemal całkowicie przebudowany. Powiększono wówczas obydwa ołtarze oraz przedsionek. W 1798 budowlę jeszcze rozbudowano. W 1812 budynek ucierpiał w pożarze Moskwy i w roku następnym został powtórnie konsekrowany[1].

W 1846 z fundacji kupca G. Błochina oraz fabrykanta Ganieszyna w sąsiedztwie cerkwi wzniesiona została dzwonnica zwieńczona iglicą, a do samej świątyni dobudowano trzeci ołtarz św. Gabriela Archanioła. Całość poświęcono w 1852. Kolejne zmiany w wyglądzie cerkwi zaszły w latach 1894–1895. Budynek został wówczas powiększony według projektu Fiodora Kolbego[1]. Dzięki prywatnym ofiarodawcom, głównie moskiewskim kupcom, w przededniu rewolucji październikowej cerkiew posiadała bogaty wystrój, jeden z najcenniejszych w mieście. Zostało ono w znacznej mierze rozkradzione już w 1918 i wywiezione w kolejnych latach na polecenie władz radzieckich[1].

Świątynia pozostawała czynna do 1930, gdy jej ostatni proboszcz, protojerej Nikołaj Saryjewski został skazany na zesłanie. Budowla została pozbawiona kopuły i dzwonnicy, a jej wnętrze zaadaptowano na internat. Freski we wnętrzu obiektu pobielono, jednak 70% z nich przetrwało[1].

Rosyjski Kościół Prawosławny odzyskał obiekt w 1992. W tym też roku w zdewastowanej cerkwi, sukcesywnie odnawianej według projektu O. Kolbego, zaczęto odprawiać nabożeństwa. Prace remontowe w obiekcie zakończyły się w 2000[1].

Osoby związane z cerkwią[edytuj | edytuj kod]

25 maja 1901 w świątyni ślub wziął pisarz rosyjski Anton Czechow[1]. Parafianami świątyni byli przedstawiciele szlacheckich rodzin Musinów-Puszkinów, Dołgorukowowów i Szeremietiewów, m.in. poeta Iwan Michajłowicz Dolgorukow(inne języki)[1].

W latach 20. XX wieku w cerkwi wielokrotnie służyli patriarcha moskiewski i całej Rusi Tichon oraz biskup Serafin[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]