Cerkiew Trzech Świętych Hierarchów w Kijowie
| cerkiew parafialna | |||||||||||||||
 Cerkiew na początku XX wieku | |||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Republika związkowa | |||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||
| Wezwanie |
Trzech Świętych Hierarchów (Bazylego Wielkiego, Grzegorza Teologa i Jana Złotoustego) | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie Kijowa  | |||||||||||||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||||||||||||
Położenie na mapie Kijowa i obwodu kijowskiego  | |||||||||||||||
| 50°27′26,0″N 30°31′16,5″E/50,457222 30,521250 | |||||||||||||||
Cerkiew Trzech Świętych Hierarchów – cerkiew w Kijowie.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Cerkiew powstała w 1183 w pobliżu wałów obronnych Kijowa, jako pałacowa świątynia książąt kijowskich. Przetrwała najazdy mongolskie w XIII stuleciu, jednak w kolejnych latach przestała być użytkowana i popadła w ruinę. Po zawarciu unii brzeskiej została przekazana unitom. Z inicjatywy metropolity Piotra Mohyły zniszczony budynek ponownie przejęli prawosławni i po 1638 r. przeprowadzono odbudowę w stylu barokowym[1]. W latach 1658–1660 obiekt ucierpiał w czasie wojny z Rosją, jednak na przełomie XVII i XVIII w. został ponownie odrestaurowany.
Cerkiew została zburzona w 1935 za zgodą komisarza edukacji Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. Na jej miejscu miał zostać wzniesiony kompleks obiektów rządowych. Ostatecznie na jej miejscu znalazł się tylko jeden z planowanych budynków, zbudowany w latach 1936–1938.
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Cerkiew Trzech Świętych Hierarchów była jedną z ostatnich średniowiecznych cerkwi na ziemiach ruskich wzniesionych w stylu bizantyjskim. Była świątynią trójnawową, z pojedynczą kopułą z krzyżem.
Po przebudowie przeprowadzonej po 1638 roku cerkiew zmieniła styl na barokowy. Kolejnych przebudów dokonano także w późniejszym okresie. Dobudowano do cerkwi narteks ze szczytem w stylu barokowym, zmieniono formę kopuły, wykonano obramowania okien i fryzów poniżej dachu. Cerkiew była jedną ze świątyń, jakie pozostawały pod opieką hetmanów kozackich. Ufundowali oni dla niej rokokowy ikonostas i ołtarz główny w tym samym stylu.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Piotr Krasny, Odbudowa kijowskiej cerkwi Spasa na Berestowie przez metropolitę Piotra Mohyłę a problem nawrotu do gotyku w architekturze sakralnej Rusi koronnej w XVII wieku, [w:] Biuletyn Historii Sztuki nr 62 z 2000 roku, nr 3–4, ss.337–361