Charyton (herb szlachecki) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2021-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Charyton (Charytan, Charytonowicz, Charytanowicz) – polski herb szlachecki, pochodzenia greckiego.

Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Charyton (herb szlachecki)

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

W polu czerwonym, złoty monogram z liter И i E. W klejnocie pięć piór strusich.

Herb pochodzenia greckiego, w Polsce od ok. 1416.

Charyton, Charytonowicz, Charytanowicz, Chludziński^[1], Chłopicki, Obryński, Obrzyński^[2]

Herby	szlachecki mieszczański chłopski własny państwowy miejski korporacji fantazyjne mówiący
Elementy herbu	tarcza herbowa godło (figury heraldyczne, mobilia herbowe) klejnot herbowy zawój (tortillon) korona heraldyczna korona rangowa hełm heraldyczny labry ostrew płaszcz heraldyczny trzymacze heraldyczne podpory heraldyczne postument heraldyczny order herbowy dewiza herbowa zawołanie
Oznaki godności	świeckie kościelne
Inne	herbarz rola herbowa herold blazonowanie szrafowanie tynktura krzyż heraldyczny totem kamon
Działy heraldyki	heraldyka francuska (heraldyka napoleońska) heraldyka polska (heraldyka kaszubska) heraldyka brytyjska (heraldyka angielska, heraldyka szkocka) heraldyka kościelna heraldyka szachowa heraldyka fantazyjna