Cher Ami
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13 czerwca 1919 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  | |
Cher Ami (fr. Drogi Przyjaciel; zm. 13 czerwca 1919) – gołąb[1] (gołąb pocztowy) szkolony przez amerykańskich hodowców, podarowany później przez brytyjskich hodowców żołnierzom Korpusu Łączności United States Army służącym we Francji podczas I wojny światowej. Wsławił się przekazaniem wiadomości pozwalającej ocalić 194 żołnierzy Zagubionego Batalionu, mimo że odniósł w drodze poważne obrażenia, w październiku 1918. Został wtedy częściowo oślepiony, ranny w pierś i utracił jedną nogę. Padł w wyniku poniesionych obrażeń w czerwcu 1919. Odznaczony została Krzyżem Wojennym.
Służba podczas I wojny światowej[edytuj | edytuj kod]
Cher Ami był jednym z około 600 gołębi w posiadaniu Korpusu Łączności United States Army służącym we Francji podczas I wojny światowej. Dostarczył 12 ważnych wiadomości w sektorze amerykańskim pod Verdun (1918)[2].
Swoją ostatnią misję Cher Ami spełnił 4 października 1918. Podczas ataku w Lesie Argońskim około 500 żołnierzy z Zagubionego Batalionu, dowodzonego przez majora Charlesa Whittleseya, utknęło i znalazło się pod ostrzałem własnych sił („friendly fire”) artyleryjskich. Dwa z wysłanych wcześniej gołębi zostały albo zestrzelone, albo zabite odłamkami pocisków[3]. Dwa gołębie, które miały dostarczyć ostateczną wiadomość uciekły spłoszone, gdy podczas próby wyciągnięcia jednego z nich z klatki obok uderzył pocisk artyleryjski[4]. Cher Ami był ostatnim gołębiem, którym dysponowali żołnierze, uwięzieni od 5 dni[5][4].
O 15 Cher Ami został przez Whittleseya wysłany z wiadomością[3] (nie ma pewności co do tego, czy to dzięki niemu ostrzał ostatecznie zakończono)[4]:
We are along the road paralell 276.4. Our own artillery is dropping a barrage directly on us. For heavens sake stop it.
Jesteśmy wzdłuż drogi równoległej 276.4. Nasza własna artyleria prowadzi ogień wprost na naszą pozycję. Na litość boską przestańcie.
Nie wyruszył w drogę od razu. Po przebyciu krótkiego dystansu zaczął kołować, prawdopodobnie wystraszony ostrzałem, i usiadł na pobliskim złamanym drzewie. Szeregowy Omer Richards, odpowiedzialny za zaopatrzenie w gołębie pocztowe, próbował przegonić go kijem, jednak nie odleciał. Z pomocą innych żołnierzy płoszył go skacząc i krzycząc, co jednak dalej nie zadziałało – ostatecznie Richards wspiął się na drzewo i potrząsnął gałęzią. Cher Ami wyruszył i w ciągu 30 minut dotarł do gołębnika[4]. Podczas lotu do oddalonego o około 40 km (25 mil) celu został poważnie zraniony. Utracił wzrok w jednym oku, odniósł ranę piersi[3] – miał uszkodzony mostek i jedno ze skrzydeł[4] – a noga z doczepioną wiadomością została niemal oddzielona i trzymała się na jednym ścięgnie[3]. Według adnotacji na wiadomości Cher Ami dotarł do gołębnika o 16:05[5].
Dalsze losy[edytuj | edytuj kod]
Cher Ami został otoczony opieką przez medyków. W miejsce utraconej nogi otrzymał drewnianą protezę. Gdy doszedł do zdrowia, został poddany repatriacji[3]. Padł 13 czerwca 1919 w Fort Monmouth w hrabstwie Monmouth (New Jersey) w wyniku odniesionych ran[2].
Uhonorowanie[edytuj | edytuj kod]
Przed powrotem do USA Cher Ami odznaczono Krzyżem Wojennym z palmą[2][3]. W 1931 został wpisana do Racing Pigeon Hall of Fame. Otrzymał złoty medal za zasługi od Organized Bodies of American Pigeon Fanciers[2] (współcześnie American Racing Pigeon Union). Cher Ami spreparowano i przekazano do National Museum of American History[2]. Jest częścią wystawy Price of Freedom: Americans at War[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ He? She? Or just plain Cher Ami? Solving a century-old pigeon mystery | National Museum of American History [online], si.edu [dostęp 2024-04-22] (ang.).
- ↑ a b c d e Cher Ami. National Museum of American History [online], Smithsonian [dostęp 2020-03-18].
- ↑ a b c d e f Mike Dash, World War I: 100 Years Later. Closing the Pigeon Gap [online], Smithsonian Magazine, 17 kwietnia 2012 [dostęp 2020-03-18].
- ↑ a b c d e Mitchell Yockelson, Forty-Seven Days, Penguin, 2016, ISBN 978-0-698-13826-1.
- ↑ a b Unsung heroes of World War I: the carrier pigeons [online], Pieces of History, 8 stycznia 2018 [dostęp 2020-03-18].
- ↑ Arcynta Ali Childs, Eleven Artifacts of Heroism from America’s Wars [online], Smithsonian Magazine, 25 maja 2011 [dostęp 2020-03-18].