Chomiczak tybetański
| Urocricetus kamensis[1] | |||
| Satunin, 1903[2] | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
chomiczak tybetański | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[6] | |||
 | |||
Chomiczak tybetański[7], chomik tybetański[8] (Urocricetus kamensis) – gatunek ssaka z podrodziny chomików (Cricetinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Chomiczak tybetański występuje w Chińskiej Republice Ludowej (Qinghai, Tybetański Region Autonomiczny i północno-zachodni Syczuan)[9].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1903 roku rosyjski zoolog Konstantin Aleksiejewicz Satunin nadając mu nazwę Urocricetus kamensis[2]. Holotyp pochodził z obszaru rzeki Moktschjun, w dystrykcie Mekong, w północno-wschodni Tybecie, w Chińskiej Republice Ludowej[10].
U. kamensis w 2018 roku został wyodrębniony z rodzaju Cricetulus[11]. Taksonomia U. kamensis jest zmienna w stosunku do taksonów lama i tibetanus, często uważanych za odrębne gatunki, oraz kozlovi, w przeszłości wymienianego jako podgatunek U. kamensis[6][9]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World traktują taksony lama, kozlovi i tibetanus jako synonimy U. kamensis oraz uznają ten takson za gatunek monotypowy[9].
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Urocricetus: gr. ουρα oura „ogon”; rodzaj Cricetus Leske, 1779 (chomik)[12].
- kamensis: Kham, Syczuan/Tybetański Region Autonomiczny[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 88–112 mm, długość ogona 30–64 mm, długość ucha 14–18 mm, długość tylnej stopy 15–18 mm; masa ciała 20–40 g[13].
Tryb życia[edytuj | edytuj kod]
Zamieszkuje otwarte stepy, krzewiaste bagna oraz łąki na wysokości 3,300–4,100 m n.p.m.[6]. Nory są zbudowane w miejscu, gdzie gromadzi zapasy na zimę. Jego dieta składa się z ziaren, nasion traw i owadów. Wykazuje aktywność w ciągu dnia i nocy. Rozmnaża się od maja do sierpnia. W miocie jest 5–10 (zwykle 7–8) młodych[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Urocricetus kamensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Satunin 1903 ↓, s. 574.
- ↑ Satunin 1903 ↓, s. 570.
- ↑ J.L.J. Bonhote. [The Mammals brought back by the Tibet Mission]. „Abstracts of the Proceedings of the Zoological Society of London”. 22, s. 14, 1905. (ang.).
- ↑ O. Thomas & M.A.C. Hinton. The mammals of the 1921 Mount Everest expedition. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 9 (Ninth series), s. 180, 1922. (ang.).
- ↑ a b c d A.T. Smith, Cricetulus kamensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-2 [dostęp 2021-11-09] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 239. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ J. Ziomek, A. Banaszek. Chomik europejski. „Monografie Przyrodnicze”. 19, 2008. Wydawnictwo Klubu Przyrodników. ISSN 1428-6823. (pol.).
- ↑ a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 340. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Cricetulus kamensis. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-11-09].
- ↑ V.S. Lebedev, A.A. Bannikova, K. Neumann, M.V. Ushakova, N.V. Ivanova & A.V. Surov. Molecular phylogenetics and taxonomy of dwarf hamsters Cricetulus Milne-Edwards, 1867 (Cricetidae, Rodentia): description of a new genus and reinstatement of another. „Zootaxa”. 4387 (2), s. 331–349, 2018. DOI: 10.11646/zootaxa.4387.2.5. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 701, 1904. (ang.).
- ↑ U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 285. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- K.A. Satunin. Neue Nagetiere aus Centralasien. I. Neue Nagetiere a us den Materialien der grossen russischen Expeditionen nach Centralasien. „Ежегодникъ Зооюгическаго Музея Умператорскoй Академіи Науку”. 7, s. 547–589, 1903. (niem.).